Ignacy Żarczak

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ignacy Żarczak
Ilustracja
kapral kapral
Data i miejsce urodzenia

8 lipca 1897
Antoniewo

Data i miejsce śmierci

4 czerwca 1933
Poznań

Przebieg służby
Lata służby

1916-1920

Siły zbrojne

Armia Cesarstwa Niemieckiego
Wojsko Polskie

Jednostki

57 pułk piechoty

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka

Późniejsza praca

Policja Państwowa

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari

Ignacy Żarczak[a] (ur. 8 lipca 1897 w Antoniewie, zm. 4 czerwca 1933 w Poznaniu) – kapral piechoty Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 8 lipca 1897 w rodzinie Michała i Magdaleny z domu Łakoma. Uczęszczał do szkoły powszechnej, a po jej ukończeniu rozpoczął pracę na stanowisku magazyniera. Po powołaniu do armii niemieckiej walczył w jej szeregach od 21 czerwca 1916 do 23 grudnia 1918 na frontach I wojny światowej[1].

11 stycznia 1919 wstąpił do Wojsk Wielkopolskich w których otrzymał przydział do 1 pułku strzelców Wielkopolskich. W jego składzie walczył na frontach wojny polsko-bolszewickiej[1]. Podczas walk pod Kobryniem, która rozegrała się 11 listopada 1920 był inicjatorem obejścia bagnami wojsk bolszewickich co poskutkowało ich okrążeniem. Za ten czyn odznaczony został Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari[2][1]. Po zakończeniu wojny pracował w Poznaniu jako starszy posterunkowy służby śledczej w Policji Państwowej. Zmarł w Poznaniu i tam został pochowany[1].

Jego żoną była Agnieszka Kocurek i mieli dwóch synów, Stefana oraz Józefa[1].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. W Książce Polaka podane jest nazwisko Żurczak

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e f Polak (red.) 1993 ↓, s. 245.
  2. Karczewski 1928 ↓, s. 29.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]