Ignacy Nowak (powstaniec wielkopolski)

Ignacy Nowak

kapitan
Data i miejsce urodzenia	25 lipca 1891 Kruszwica
Data i miejsce śmierci	1940 Ukraina
Przebieg służby
Lata służby	1913–1940
Siły zbrojne	Armia Cesarstwa Niemieckiego Wojsko Polskie
Formacja	Armia Wielkopolska
Jednostki	5 Pułk Strzelców Wielkopolskich 59 Pułk Piechoty Wielkopolskiej 17 Baon KOP "Dawigródek" 70 pp PKU Rawa Ruska
Stanowiska	dowódca kompanii kierownik referatu
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa powstanie wielkopolskie wojna polsko-bolszewicka II wojna światowa kampania wrześniowa
Odznaczenia

Ignacy Nowak (ur. 25 lipca 1891 w Kruszwicy, zm. wiosną 1940 na Ukrainie) – kapitan Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej. Kawaler Orderu Virtuti Militari.

Życiorys

Urodził się w rodzinie Michała i Józefy z Winnickich lub też (Winieckich). Absolwent szkoły powszechnej w Kruszwicy. W latach 1905–1913 pracował w cukrowni. Powołany do armii niemieckiej, walczył na froncie francuskim i rosyjskim, czterokrotnie ranny. Brał udział w przygotowaniach i walkach w powstaniu wielkopolskim, brał m.in. udział w wyzwalaniu Kruszwicy 3 stycznia 1919. Awansował 4 czerwca 1919 na podporucznika i po zakończonych walkach powstańczych w Wielkopolsce na czele kompanii 5 pułku strzelców wielkopolskich, którą pomagał tworzyć a później z nią uczestniczył w wojnie polsko-bolszewickiej. Za udział w walkach o Łomżę w 22 sierpnia 1920 odznaczony Orderem Virtuti Militari.

W okresie międzywojennym uzupełnił wykształcenie w Szkole Młodszych Oficerów Piechoty przy Szkole Podchorążych Piechoty. W 1922 awansował na porucznika. Przeniesiony do 59 pułku piechoty na dowódcę kompanii. Po awansie w 1927 r. do stopnia kapitana, został przeniesiony do 17 baonu KOP „Dawigródek” na Polesiu. Od 1930 r. służył w 70 pułku piechoty. W 1932 został przeniesiony do Powiatowej Komendy Uzupełnień Rawa Ruska na stanowisko kierownika II referatu poborowego. 1 września 1938 – jego jednostka została przemianowana na Komendę Rejonu Uzupełnień Rawa Ruska, a zajmowane przez niego stanowisko otrzymało nazwę „kierownik II referatu uzupełnień”. Na tym stanowisku pozostał do września 1939.

W październiku 1939 aresztowany przez NKWD, osadzony we Lwowie w więzieniu na Zamarstynowie. Został zamordowany wiosną 1940 na Ukrainie. Figuruje na liście wywózkowej 055/4 z 5 kwietnia 1940 r., poz. 82.

Życie prywatne

Żonaty od 1923 z Janiną z d. Nowak, córka Danuta (1926).

Awanse

• podporucznik – 4 czerwca 1919
• porucznik – 1922
• kapitan – 1927

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari nr 1193
• Krzyż Niepodległości – 20 lipca 1932 roku „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”
• Krzyż Walecznych
• Srebrny Krzyż Zasługi

Zobacz też

• Jeńcy polscy w niewoli radzieckiej (od 1939 roku)
• Obozy NKWD dla jeńców polskich

Bibliografia

• Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2019-02-09].
• Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
• Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
• Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
• Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
• Kazimierz Banaszek, Wanda Krystyna Roman, Zdzisław Sawicki: Kawalerowie Orderu Virtuti Militari w mogiłach katyńskich. Warszawa: Kapituła Orderu Wojennego Virtuti Militari, 2000. ISBN 83-87893-79-X.
• Bogusław Polak (red.): Kawalerowie Virtuti Militari 1792 – 1945. T. 2/1. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Koszalinie, 1991. ISBN 83-900510-0-1.
• Zeszyty Katyńskie. Marek Tarczyński (red.). T. 4: Listy katyńskiej ciąg dalszy. Straceni na Ukrainie. Niezależny Komitet Historyczny Badania Zbrodni Katyńskiej i Polska Fundacja Katyńska, 1994. ISBN 83-87893-79-X.