Ilha do Rei

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ilha do Rei
Ilustracja
Bissau z wyspą na drugim planie
Państwo

 Gwinea Bissau

Akwen

Gêba

Populacja 
• liczba ludności


500-2000

Położenie na mapie Gwinei Bissau
Mapa konturowa Gwinei Bissau, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Ilha do Rei”
Ziemia11°51′16,5082″N 15°33′49,4460″W/11,854586 -15,563735
Mapa wyspy
Mapa z wyspą (1915)

Ilha do Reiwyspa położona w estuarium rzeki Gêba we wschodniej części stolicy Gwinei BissauBissau[1].

Charakterystyka[edytuj | edytuj kod]

Wyspa ma długość 3,18 kilometra[2]. Według różnych źródeł ma 493[3], pięciuset[4] lub 2000[5] mieszkańców należących do grupy etnicznej Papel i porozumiewających się charakterystycznym dlań dialektem[5].

Ma połączenie łodziami z resztą stolicy[1][5] (dziesięć minut podróży do Porto de Canoa w Bissau[3]). Nie jest zelektryfikowana, nie ma tu też placówek służby zdrowia[5]. Od 2017 działa prowizoryczna szkoła[3].

Na wyspie stoi latarnia morska Farol da Ilha do Rei[1] oraz ruiny wytwórni oleju palmowego[4]. Mieszkańcy trudnią się głównie połowem ryb[5].

Przyroda[edytuj | edytuj kod]

Na wyspie zanotowano występowanie otwornic gatunku Triloculina circularis[6].

Galeria[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c Mapy.cz [online], Mapy.cz [dostęp 2022-02-21].
  2. Ilha do Rei, Bissau Autonomous Region, Guinea-Bissau [online], gw.geoview.info [dostęp 2022-02-21].
  3. a b c Ilhéu do Rei/Bissau: JOVENS AJUDAM ESTADO GUINEENSE NA EDUCAÇÃO DAS CRIANÇAS [online] [dostęp 2022-02-21] (port. braz.).
  4. a b Rui C. Barbosa, Carris: Trilhos lá fora - Ilha do Rei (Guiné-Bissau) [online], Carris, 22 sierpnia 2019 [dostęp 2022-02-21].
  5. a b c d e Por Jeane Vidal/ Foto: Cedida, Habitantes de Ilhéu do Rei, em Guiné-Bissau, são apresentados a Deus [online], Universal.org - Portal Oficial da Igreja Universal do Reino de Deus, 29 kwietnia 2018 [dostęp 2022-02-21] (port. braz.).
  6. J. de Paiva Carvalho, E.M. Leclerc Chermont, SOBRE ALGUNS FORAM/N/FERA DA COSTA DO ESTADO DE SÃO PAULO [online], s. 84.