Immaculata
Immaculata (łac. Niepokalana) – typ obrazu, przedstawiający niepokalanie poczętą Maryję. Przedstawia on matkę Bożą bez dzieciątka, w młodym wieku, w białej sukni i błękitnym płaszczu, na tle nieba, stojącą na półksiężycu oplecionej wężem, otoczoną świetlistą mandorlą i koroną z gwiazd. Wizerunek wykształcony w XVII wieku i typowy zwłaszcza dla epoki baroku i rokoko, za jego najwybitniejszego twórcę uważany jest Bartolomé Esteban Murillo. Powstał w wyniku utożsamienia NMP z {Niewiastą Apokaliptyczną} przedstawioną w wizji św. Jana: Potem wielki znak się ukazał na niebie: Niewiasta mandorlą 'obleczona w Słońce' i Księżyc pod jej stopami, a na jej głowie wieniec z gwiazd dwunastu (Ap 12,1). Motyw Immaculaty pojawia się często w barokowej rzeźbie wolnostojącej.
Przykłady obrazów:
- Niepokalane poczęcie – obraz El Greco (1608–1614)
- Niepokalane poczęcie – obraz Zurbarána (1630–1635)
- Niepokalane poczęcie – obraz Bartolomé Estebana Murilla (ok. 1678)
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Zbigniew Wójcik: Historia powszechna. Wiek XVI-XVII. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2004. ISBN 83-01-13837-8.