Ina Sorkina
| |
| Data i miejsce urodzenia |
2 kwietnia 1971 |
|---|---|
| Zawód, zajęcie | |
| Alma Mater | |
Ina Walerjeuna Sorkina (biał. Іна Валер'еўна Соркіна; ur. 2 kwietnia 1971 w Grodnie) – białoruska historyczka, kandydatka nauk historycznych (odpowiednik polskiego stopnia doktora).
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodziła się 2 kwietnia 1971 roku w Grodnie, w obwodzie grodzieńskim Białoruskiej SRR, ZSRR. W 1993 roku ukończyła Grodzieński Uniwersytet Państwowy im. Janki Kupały (GUP)[1], gdzie[2] w 1998 roku uzyskała stopień kandydatki nauk historycznych (odpowiednik polskiego stopnia doktora)[2]. W latach 1996–2014 pracowała jako adiunkt w Katedrze Historii Białorusi i Archeologii Wydziału Historii, Turystyki i Komunikacji Społecznej GUP. W 2013 roku rozpoczęła akcję gromadzenia podpisów pod petycją do władz o przywrócenie nauczania historii i geografii Białorusi w języku białoruskim. Występowała przeciwko usunięciu z GUP dr. Andreja Czarniakiewicza i prof. Wiaczasłaua Szwieda, które spowodowane było napisaniem przez nich negatywnie przyjętego przez władze podręcznika „Hrodnaznaustwa”. Sorkina zainicjowała także zbiórkę podpisów w ich obronie wśród pracowników uczelni. Wkrótce potem także ona sama została zwolniona z pracy przez władze uczelni[2].
W swojej pracy naukowej zajmuje się badaniem historii miast[2] i miasteczek[1] oraz historią urbanistyki i dziejami Żydów na terenie dzisiejszej Białorusi[1]. Aktywnie występowała w obronie historycznego dziedzictwa Grodna[2].
Prace[edytuj | edytuj kod]
- (we współautorstwie): Z historyi wiakou i pakalenniau Iujeuskaha kraju. 1999. (biał.).;
- (we współautorstwie): Szlach da uzajemnasci. 2000. (biał.).;
- (we współautorstwie): Minułaje Haradzienszczyny. 2002. (biał.).;
- (we współautorstwie): Słonimszczyna waczyma nawukoucau i krajaznaucau. 2002. (biał.).;
- i inne.
Nagrody[edytuj | edytuj kod]
- 2014 – Nagroda im. Lwa Sapiehy[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- pod red. Hienadzia Paszkoua: Encykłapiedyja historyi Biełarusi u 6 tamach. T. 6 Księga 2: Uswieja – jaszyn. Dadatak. Mińsk: „Biełaruskaja encykłapiedyja” imia Pietrusia Brouki, 2003, s. 616. ISBN 985-11-0276-8. (biał.).