Przejdź do zawartości

Inkomysz malowana

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Inkomysz malowana
Auliscomys pictus[1]
O. Thomas, 1884
Ilustracja
Inkomysz malowana na rycinie Josepha Smita, (1884)
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ssaki

Podgromada

żyworodne

Infragromada

łożyskowce

Rząd

gryzonie

Podrząd

Supramyomorpha

Infrarząd

myszokształtne

Nadrodzina

myszowe

Rodzina

chomikowate

Podrodzina

bawełniaki

Plemię

Phyllotini

Rodzaj

inkomysz

Gatunek

inkomysz malowana

Synonimy
  • Rheithrodon pictus O. Thomas, 1884[2]
  • Phyllotis (Auliscomys) decoloratus Osgood, 1915[3]
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[4]

Inkomysz malowana[5] (Auliscomys pictus) – gatunek ssaka z podrodziny bawełniaków (Sigmodontinae) w obrębie rodziny chomikowatych (Cricetidae), zasiedlający górskie i wyżynne tereny Ameryki Południowej.

Zasięg występowania

[edytuj | edytuj kod]

Inkomysz malowana występuje w Andach środkowego i południowego Peru oraz zachodniej Boliwii[6].

Taksonomia

[edytuj | edytuj kod]

Gatunek po raz pierwszy zgodnie z zasadami nazewnictwa binominalnego opisał w 1884 roku brytyjski zoolog Oldfield Thomas nadając mu nazwę Rheithrodon pictus[2]. Holotyp pochodził z Junín, na wysokości 13 700 ft (4176 m), w Regionie Junín, w Peru[7].

Autorzy Illustrated Checklist of the Mammals of the World uznają ten takson za gatunek monotypowy[6].

Etymologia

[edytuj | edytuj kod]
  • Auliscomys: gr. αυλις aulis „rowek, bruzda”, prawdopodobnie od αυλαξ aulax, αυλακος aulakos „bruzda”; μυς mus, μυος muos „mysz”[8].
  • pictus: łac. pictus „pomalowany”, od pingere „malować”[9].

Morfologia

[edytuj | edytuj kod]

Długość ciała (bez ogona) 100–133 mm, długość ogona 83–102 mm, długość ucha 21–24 mm, długość tylnej stopy 25–27 mm; masa ciała 44–60 g[10].

Ekologia

[edytuj | edytuj kod]

Lubi obszary skaliste, zakrzewione, a także tereny użytków zielonych – zarówno w siedliskach suchych górskich, jak i wilgotnych. Zazwyczaj spotykany na dużych wysokościach – od 3400 do 4900 m. n.p.m.[7][4].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Auliscomys pictus, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. a b O. Thomas. On a collection of Muridœ from central Peru. „Proceedings of the Zoological Society of London”. 1884 (3), s. 457, 1884. (ang.). 
  3. W.H. Osgood. New mammals from Brazil and Peru. „Publication. Field Museum of Natural History. Zoological series”. 10 (13), s. 191, 1915. (ang.). 
  4. a b J. Dunnum i inni, Auliscomys pictus, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2016, wersja 2021-3 [dostęp 2021-12-25] (ang.).
  5. Nazwy polskie za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 246. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
  6. a b C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 1: Monotremata to Rodentia. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 436. ISBN 978-84-16728-34-3. (ang.).
  7. a b D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Species Auliscomys pictus. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2021-12-25].
  8. J.K. Braun & M.A. Mares. The mammals of Argentina: an etymology. „Mastozoología Neotropical”. 2 (2), s. 193, 1995. (ang.). 
  9. pictus, [w:] The Key to Scientific Names, J.A. Jobling (red.), [w:] Birds of the World, S.M. Billerman et al. (red.), Cornell Lab of Ornithology, Ithaca [dostęp 2021-12-25] (ang.).
  10. U. Pardiñas, P. Myers, L. León-Paniagua, N.O. Garza, J. Cook, B. Kryštufek, R. Haslauer, R. Bradley, G. Shenbrot & J. Patton. Opisy gatunków Cricetidae: U. Pardiñas, D. Ruelas, J. Brito, L. Bradley, R. Bradley, N.O. Garza, B. Kryštufek, J. Cook, E.C. Soto, J. Salazar-Bravo, G. Shenbrot, E. Chiquito, A. Percequillo, J. Prado, R. Haslauer, J. Patton & L. León-Paniagua: Family Cricetidae (True Hamsters, Voles, Lemmings and New World Rats and Mice). W: D.E. Wilson, R.A. Mittermeier & T.E. Lacher (redaktorzy): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 7: Rodents II. Barcelona: Lynx Edicions, 2017, s. 530–531. ISBN 978-84-16728-04-6. (ang.).