Przejdź do zawartości

Instytut Pamięci Narodowej przy Prezydium Rady Ministrów

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Instytut Pamięci Narodowej przy Prezydium Rady Ministrów
Data założenia

1945

Data likwidacji

1950

Typ

badawczy

Państwo

 Polska

Adres

Warszawa

Dyrektor

Stanisław Płoski

brak współrzędnych

Instytut Pamięci Narodowej przy Prezydium Rady Ministrów (IPN) – instytucja historyczna funkcjonująca w Warszawie latach 1945–1950.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Formalnie powołano ją w listopadzie 1944 przez Polski Komitet Wyzwolenia Narodowego. Była podporządkowana resortowi oświaty. Instytucja działała pod tą nazwą do lipca 1948, gdy przekształcono ją w Instytut Historii Najnowszej. Działalność obejmowała niemieckie zbrodnie wojenne, kolaborację Polaków z okupantem, a także historię Polski w latach 1863–1945 ze szczególnym podkreśleniem roli rewolucyjnego ruchu robotniczego. Celem placówki było badanie genealogii Polski Ludowej. Instytut wydawał pismo „Dzieje Najnowsze”. Pomysłodawcami byli Jerzy Kornacki (dyrektor do 10 września 1946) i Helena Boguszewska. Faktycznie od 1945 do końca działalności IPN kierował jako wicedyrektor a później jako dyrektor Stanisław Płoski. Współpracowali z nim: Władysław Bartoszewski, Adam Borkiewicz, Janusz Durko, Krzysztof Dunin-Wąsowicz, Zygmunt Gross, Tadeusz Jabłoński, Witold Kula, Henryk Wereszycki, Jerzy Żłobicki[1]. Instytut Pamięci Narodowej przy Prezydium Rady Ministrów skupiał badaczy utożsamiających się z niepodległościowym socjalizmem. Będąc niewygodny dla władz stalinowskich został rozwiązany[2].

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Tadeusz Rutkowski, Nauki historyczne w Polsce 1944-1970. Zagadnienia polityczne i organizacyjne, Warszawa: Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego 2007, s. 64-69.
  • Janusz Durko, Instytut Pamięci Narodowej 1945-1950, "Rocznik Warszawski" 34 (2006), s. 191-213.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Tadeusz Rutkowski, Nauki historyczne w Polsce 1944-1970. Zagadnienia polityczne i organizacyjne, Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego, Warszawa 2007, s. 64-69, ISBN 978-83-235-0318-7
  2. Rafał Stobiecki, Henryk Wereszycki (1898-1990). Historyk w czasie próby [w:] Tenże, Historycy polscy wobec wyzwań XX wieku, Poznań: Wydawnictwo Nauka i Innowacje 2014, s. 101-102.