Interleukina 21

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Interleukina 21, IL-21cytokina należąca do hematopoetyn, która wiąże się z receptorem znajdującym się na powierzchni limfocytów B, komórek NK, zaktywowanych limfocytów T oraz komórek dendrytycznych.

Jest ona wytwarzana przez limfocyty CD4+. Pobudza proliferację aktywowanych wcześniej limfocytów B i T. Hamuje podziały limfocytów B. Zmniejsza też wytwarzanie IgE. Zwiększa cytotoksyczność komórek NK, nie wpływając przy tym na ich proliferację. Wraz z interleukiną 15 wpływa na powstawanie komórek NK w szpiku.

Indukuje odpowiedź przeciwnowotworową, poprzez aktywację limfocytów Tc.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Jakub Gołąb, Marek Jakóbisiak, Witold Lasek, Tomasz Stokłosa: Immunologia. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2011, s. 127. ISBN 978-83-01-15154-6.