Ise no Taifu
Ise no Taifu (jap. 伊勢大輔 Ise no Taifu; ur. przed 1007, zm. po 1060, znana także jako Ise no Ōsuke i Ise no Taiu) – japońska poetka, tworząca w okresie Heian. Zaliczana do Trzydziestu Sześciu Średniowiecznych Mistrzów Poezji, jak również do Trzydziestu Sześciu Mistrzyń Poezji[1][2][3].
Córka Ōnakatomi no Sukechiki, najwyższego kapłana w Ise Jingū[4]. Wraz z Murasaki Shikibu (była jej bliską przyjaciółką) i Izumi Shikibu służyła jako dama dworu cesarzowej Shōshi (małżonki cesarza Ichijō). Wyszła za mąż za Takashina no Narinobu, zarządcę prowincji Chikuzen. Miała trzy córki, których utwory poetyckie również zostały zamieszczone w cesarskich antologiach[3][1].
Twórczość Ise no Taifu zachowała się w całości w zbiorze Ise no Taifu shū[2]. Pięćdziesiąt jeden utworów jej autorstwa zamieszczonych zostało w cesarskich antologiach poezji. Jeden z jej wierszy został także wybrany do Ogura Hyakunin-isshu[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Joshua S. Mostow: Pictures of the Heart: The Hyakunin Isshu in Word and Image. Honolulu: University of Hawaii Press, 1996, s. 322. ISBN 978-0-8248-1705-3. OCLC 756506543. (ang.).
- ↑ a b Robert N. Huey: The making of Shinkokinshū. Cambridge: Harvard University Press, 2002, s. 350. ISBN 978-0-674-00853-3. OCLC 48681868. (ang.).
- ↑ a b Eishi Hosoda, Andrew J. Pekarik: The thirty-six immortal women poets: a poetry album with illustrations. Nowy Jork: G. Braziller, 1991, s. 84. ISBN 978-0-8076-1256-9. OCLC 753117968. (ang.).
- ↑ Asatarō Miyamori: An anthology of Japanese poems.... Tokio: Maruzen Co., 1938, s. 145. OCLC 1202135. (ang.).