Iskiernik
Przejdź do nawigacji
Przejdź do wyszukiwania
Iskiernik – aparat elektryczny (lub część innego aparatu) zbudowany z dwóch elektrod przedzielonych izolatorem gazowym lub cieczowym. W takim układzie przy przekroczeniu pewnej wartości napięcia na zaciskach tzw. napięcia zapłonu rezystancja wewnętrzna iskiernika gwałtownie maleje i zaczyna przewodzić prąd. Iskierniki najczęściej wykorzystywane są w układach ochrony przepięciowej różnych urządzeń.
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- PN-IEC 60050-151:2003 Międzynarodowy słownik terminologiczny elektryki -- Część 151: Urządzenia elektryczne i magnetyczne