Przejdź do zawartości

Izabela Dzieduszycka

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Izabela Dzieduszycka
Data i miejsce urodzenia

16 lipca 1928
Niechłód

Data i miejsce śmierci

25 grudnia 2020
Warszawa

Zawód, zajęcie

ekonomistka, działaczka społeczna

Alma Mater

Akademia Handlowa w Poznaniu

Odznaczenia
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Medal Komisji Edukacji Narodowej Srebrny Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” Krzyż Pro Ecclesia et Pontifice (od 1908)

Izabela Maria Dzieduszycka z domu Bojanowska (ur. 16 lipca 1928[1] w Niechłodzie[2], zm. 25 grudnia 2020[3] w Warszawie) – polska ekonomistka, działaczka społeczna i katolicka, założycielka i prezes stowarzyszenia Przymierze Rodzin, tenisistka stołowa.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

W trakcie II wojny światowej uczęszczała na tajne komplety, była łączniczką Armii Krajowej[4]. W 1946 zdała maturę w Lesznie, a w 1952 ukończyła studia magisterskie na Akademii Handlowej w Poznaniu[5]. W 1949 i 1950 została mistrzynią Polski w tenisie stołowym w grze pojedynczej[6]. Pracowała w przemyśle stoczniowym i okrętowym w Gdańsku i Warszawie[5]. W 1966 została urzędniczką w Ministerstwie Przemysłu Ciężkiego, gdzie doszła do stanowiska głównego specjalisty ds. przemysłu okrętowego. Opracowała w tym czasie publikacje branżowe wydawane przez gdańską Pracownię Rozwoju Metod Projektowania „Promor”: Podstawowe założenia polityki OECD w stosunku do przemysłu okrętowego (1975) i Protekcjonizm przemysłu okrętowego we Francji (1976).

Na początku lat 80. wstąpiła do „Solidarności”. Po wprowadzeniu stanu wojennego została zwolniona z przyczyn politycznych[5][7]. Pracowała fizycznie, wkrótce przeszła na emeryturę. Zajmowała się udzielaniem pomocy rodzinom osób internowanych[4].

Od 1983 była związana z działalnością społeczną w ramach Przymierza Rodzin, które powołała wraz z mężem Tadeuszem[8]. Początkowo był to ruch społeczny, skupiający dzieci i młodzież przy parafiach. W 1990 otrzymał patronat prymasa, następnie przekształcił się w stowarzyszenie, prowadzące m.in. przedszkola, szkoły różnego szczebla i świetlice[5]. Izabela Dzieduszycka pełniła w nim funkcję przewodniczącej prezydium[9].

Działała także w Klubie Inteligencji Katolickiej oraz w Fundacji Pro Publico Bono[10].

Odznaczenia i wyróżnienia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Sylwetka na stronie sejm-wielki.pl. [dostęp 2017-01-08].
  2. ↑ Adam Pietrzak: Wspomnienie. przymierze.org.pl, grudzień 2020. [dostęp 2020-12-28].
  3. ↑ Zmarła Izabela Dzieduszycka. przymierze.org.pl, 25 grudnia 2020. [dostęp 2020-12-25].
  4. ↑ a b Powiedz dziękuję. wiara.pl, 3 czerwca 2008. [dostęp 2011-06-04].
  5. ↑ a b c d e f g Uchwała nr 404/9575/14 Zarządu Województwa Podkarpackiego w Rzeszowie w sprawie wniesienia pod obrady Sejmiku Województwa Podkarpackiego projektu uchwały w sprawie nadania Pani Izabeli Dzieduszyckiej odznaki honorowej „Zasłużony dla Województwa Podkarpackiego”. podkarpackie.pl, 8 października 2014. [dostęp 2017-01-08].
  6. ↑ Izabela Maria Dzieduszycka w Galerii Sław Polskiego Tenisa Stołowego. pzts.pl, 24 lipca 2018. [dostęp 2020-12-29].
  7. ↑ Wybory Kobiety Sukcesu Mazowsza 2012: Izabela Maria Dzieduszycka. naszemiasto.pl, 21 lutego 2012. [dostęp 2017-01-08].
  8. ↑ Magdalena Bajer. Dzieduszyccy. „Forum Akademickie”. Nr 10, 2007. [dostęp 2017-01-08]. 
  9. ↑ Prezydium Zarządu. przymierze.org.pl. [dostęp 2011-06-04].
  10. ↑ O FUNDACJI. propublicobono.pl. [dostęp 2018-12-16].
  11. ↑ M.P. z 2011 r. nr 78, poz. 778
  12. ↑ M.P. z 2007 r. nr 9, poz. 97
  13. ↑ Medal Zasłużony Kulturze – Gloria Artis. mkidn.gov.pl. [dostęp 2022-04-04].
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Izabela_Dzieduszycka&oldid=71770601”