Izolobalność

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Izolobalność – termin oznaczający występowanie w dwóch indywiduach chemicznych (np. atomach, jonach lub cząsteczkach) takiej samej liczby orbitali frontalnych, które mają podobny kształt i energię, i obsadzone są tą samą liczbą elektronów.

Przykład izolobalności

Pojęcie izolobalności wprowadził do chemii w 1976 roku Roald Hoffmann w celu opisania podobieństw pomiędzy ligandami organicznymi i metaloorganicznymi.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Roald Hoffmann, Building Bridges Between Inorganic and Organic Chemistry (Nobel Lecture), „Angewandte Chemie International Edition in English”, 21 (10), 1982, s. 711–724, DOI10.1002/anie.198207113 (ang.).