Przejdź do zawartości

Józef Czerski (oficer)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Józef Czerski
Ilustracja
Józef Czerski (1806-1838)
Data i miejsce urodzenia

12 marca 1806
Radoryż na Podlasiu

Data i miejsce śmierci

11 marca 1838
Le Mans

Przyczyna śmierci

zapalenie płuc

Zawód, zajęcie

żołnierz, działacz emigracyjny

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari

Józef Czerski (ur. 12 marca 1806 w Radoryżu na Podlasiu, zm. 11 marca 1838 w Le Mans) – żołnierz, oficer powstania listopadowego, kawaler Krzyża Srebrnego Orderu Virtuti Militari, działacz emigracyjny.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Pierwsze nauki pobierał w Łukowie[1]. 14 IX 1827 rozpoczął studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu Warszawskiego. Po wybuchu powstania listopadowego został członkiem akademickiej Gwardii Honorowej (1 XII 1830)[1]. Służył w stopniu podporucznika w 3 Pułku Strzelców Pieszych[1]. Otrzymał z rąk gen. Jana Skrzyneckiego Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari[2]. Po upadku Warszawy przeszedł z gen. Maciejem Rybińskim granicę pruską (5 X 1831)[1]. W 1832 był więziony przez Prusaków na Biskupiej Górce w Gdańsku.

Następnie na statku „Lachs” przybył do Francji (4 VIII 1832); początkowo przebywał na wyspie Aix[1], potem Oléron[2] (gdzie został członkiem Rady Polaków) i Le Puy. 26 marca 1833 wstąpił do Towarzystwa Demokratycznego Polskiego. W późniejszych miesiącach zamieszkiwał w Le Mans i Sillé-le-Guillaume. W 1835 pracował w prefekturze w Le Mans. Dwukrotnie (1835 i 1837) i bez powodzenia kandydował do Centralizacji TDP (otrzymał odpowiednio 29 i 2 głosy)[2]. W sprawach politycznych stał w opozycji do obozu ks. Adama Jerzego Czartoryskiego[1]. W 1836 podpisał Manifest TDP[2].

Zmarł w Le Mans na zapalenie płuc (11 III 1838)[1].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e f g Robert Bielecki, Słownik biograficzny oficerów powstania listopadowego, t. I, Warszawa 1995, s. 333.
  2. a b c d Marian Tyrowicz, Towarzystwo Demokratyczne Polskie 1832-1863. Przewodnik biobibliograficzny, 1964, s. 111.