Józef Jan Wielopolski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Józef Jan Wielopolski
Herb
Starykoń
Rodzina

Wielopolscy herbu Starykoń

Data urodzenia

ok. 1760

Data i miejsce śmierci

20 lutego 1838
Grodziec

Ojciec

Franciszek Wielopolski

Matka

Elżbieta Bielińska

Żona

Joanna Bielińska

Dzieci

Krystyna

Odznaczenia
Order Orła Białego Order Świętego Stanisława (Rzeczpospolita Obojga Narodów)

Józef Jan Nepomucen Wielopolski herbu Starykoń (ur. ok. 1760, zm. 20 lutego 1838 w Grodźcu) – sędzia ziemski wiślicki[1], hrabia, ostatni XI ordynat całości Ordynacji Myszkowskich w latach 1809—1813.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Syn Franciszka Wielopolskiego i Elżbiety Bielińskiej. Żonaty z Joanną Bielińską[2]. Prowadząc życie ponad stan i nieodpowiednio zarządzając majątkiem Ordynacji Myszkowskich doprowadził do jej ogromnego zadłużenia. Aby wyjść z długów zmuszony był skorzystać z pomocy prawnej. Z impasu pomógł mu wyjść Jan Olrych Szaniecki, znany warszawski prawnik, jednak odbyło się to kosztem sprzedaży części majątku ordynacji. Tak więc aby spłacić długi sprzedany został Pińczów wraz z częścią dóbr ziemskich, w skład których wchodziło 6 kluczy ziemskich ze wspomnianym Pińczowem i Szańcem. Dobra te nabył prawnik Jan Olrych który od nazwy dóbr Szaniec przyjął nazwisko Szaniecki[3]. Działania Wielopolskiego poprowadziły do rozpadu ordynacji, utraty przez niego funkcji ordynata oraz długotrwałego procesu sądowego. W konsekwencji jego decyzji oraz tego że nie pozostawił męskiego potomka, nowym ordynatem okrojonej ordynacji został jego brat stryjeczny Józef Stanisław Wielopolski, a następnie Aleksander Wielopolski.

Odznaczony Orderem Świętego Stanisława w 1788 roku i Orderem Orła Białego w 1792 roku[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Szymon Konarski, Kanoniczki warszawskie, Paryż 1952, s. 175.
  2. Robert Zwierzyniecki, Ordynacja Myszkowskich czyli kto miał Chroberz Książ i Szaniec. Kraków 2017, s.47.
  3. Andrzej Dziubiński Przechadzka po Pińczowie i okolicy. Pińczów: Muzeum Regionalne w Pińczowie, 1992. s. 15.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Andrzej Dziubiński: Przechadzka po Pińczowie i okolicy. Pińczów: Muzeum Regionalne w Pińczowie, 1992. ISBN 83-60166-64-1.
  • Robert Zwierzyniecki: Ordynacja Myszkowskich czyli kto miał Chroberz, Książ i Szaniec. Kraków: Ridero, 2017, s. tak. ISBN 978-83-8104-906-1.