Józef Kucharski (artysta)

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Józef Kucharski
Data i miejsce urodzenia

24 listopada?/7 grudnia 1906
Warszawa

Data i miejsce śmierci

1941
Warszawa

Narodowość

polska

Język

polski

Dziedzina sztuki

grafika, malarstwo, architektura wnętrz

Odznaczenia
Krzyż Niepodległości Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921

Józef Kucharski (ur. 24 listopada?/7 grudnia 1906 w Warszawie, zm. w 1941[a] tamże) – polski artysta grafik, malarz, architekt wnętrz, pedagog.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Ukończył gimnazjum w Warszawie, Państwowy Instytut Robót Ręcznych i Akademię Sztuk Pięknych w Warszawie, ponadto studiował w Pradze i w Szwecji. W czasie nauki w gimnazjum był członkiem Organizacji Młodzieży Narodowej, następnie był członkiem Związku Młodzieży Polskiej „Zet”, Związku Seniorów OMN i Związku Polskiej Młodzieży Demokratycznej, był wiceprezesem Bratniej Pomocy Studentów ASP i Związku Polskiej Młodzieży Demokratycznej na ASP[1].

W latach 1916–1918 był członkiem POW. Ochotniczo wstąpił do Wojska Polskiego, w szeregach 11 Pułku Ułanów Legionowych brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej, był dwukrotnie ranny[2].

Po demobilizacji wykładał rysunek w Państwowym Instytucie Robót Ręcznych i w liceum kolejowym. Organizował i kierował sekretariatem artystycznym Centralnego Związku Młodej Wsi „Siew”. Był członkiem Związku Zawodowego Polskich Artystów-Plastyków[2].

Zajmował się głównie malarstwem pejzażowym, portretowym i martwą naturą. Organizował muzea regionalne[1]. Projektował wnętrza: muzeum harcerskiego, muzeum 7 Pułku Ułanów Lubelskich, 13 Pułku Ułanów Wileńskich, muzeum i kasyna 3 Pułku Strzelców Konnych im. Hetmana Stefana Czarnieckiego, 55 Poznańskiego Pułku Piechoty, świetlicy baonu manewrowego i innych. Projektował wiele okładek wydawnictw harcerskich i książek organizacji młodzieżowych[2].

Wystawiał swoje prace w warszawskiej Zachęcie od 1931 roku oraz na wielu indywidualnych wystawach w Warszawie i innych miastach w Polsce i za granicą[2]

Aresztowany w czasie okupacji, więziony na Pawiaku, rozstrzelany w 1941 roku[1].

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Życie rodzinne[edytuj | edytuj kod]

Józef Kucharski był synem Franciszka i Marii z Kapethen de Superssohnów[2] (Marianny Superson[4]). Drugiego lipca 1934 roku[b] ożenił się z Marią Merklejn[2]. Mieli dwoje dzieci, w tym syna Jana.

W 1934 roku mieszkał w Warszawie przy ul. Polnej 43, od około 1936 roku – przy ul. Wspólnej 45 (pracownię miał przy ul. Brackiej 18).

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Taka data podawana jest przez rodzinę, Tadeusz Nowacki[1] podaje rok 1942 jako datę śmierci.
  2. ↑ Taka data wynika z notatki przy akcie urodzenia[4] oraz informacji jego przyjaciela Tomasza Piskorskiego[5], który w swych dziennikach pisze, że 18 lipca 1934 roku wysłał państwu młodym życzenia z okazji ślubu.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c d Tadeusz W. Nowacki (przewodniczący zespołu i redaktor naczelny): ZET w walce o niepodległość i budowę państwa − szkice i wspomnienia. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1996, s. 266. ISBN 83-01-12142-4.
  2. ↑ a b c d e f g Czy wiesz kto to jest? Uzupełnienia i sprostowania. Książka niewydana, 1939, s. 162. Kopia odbitki korektorskiej niewydanej książki, Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe, Warszawa, 1984
  3. ↑ M.P. z 1932 r. nr 217, poz. 249
  4. ↑ a b Akt chrztu (nr 2643 / 1903) Józefa Kucharskiego w parafii Wszystkich Świętych w Warszawie z adnotacją o ślubie [online], metryki.genealodzy.pl [dostęp 2021-04-11].
  5. ↑ Tomasz Piskorski, Pamiętniki (zeszyt 347) z 1934 roku, t. 4, Archiwum Akt Nowych, 2021, s. 304.
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Józef_Kucharski_(artysta)&oldid=66721946”