Józef Lisowski (immunolog)
| Data i miejsce urodzenia |
2 styczeń 1928 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
2 sierpnia 2012 |
| Profesor | |
| Specjalność: immunologia | |
| Alma Mater | |
| Doktorat |
1955 |
| Habilitacja |
1964 |
| 1951-1999 | |
| Instytut |
Instytut Immunologii i Terapii Doświadczalnej im. Ludwika Hirszfelda Polskiej Akademii Nauk |
| Okres zatrudn. |
1955-1999 |
Józef Lisowski (ur. 2 styczeń 1928 w Kielcach, zm. 2 sierpnia 2012 we Wrocławiu[1]) – polski biochemik i immunolog, kierownik Zakładu Immunochemii Instytutu Immunologii i Terapii Doświadczalnej im. L. Hirszfelda PAN, członek Rady Naukowej Instytutu i członek Komitetu Immunologii Polskiej Akademii Nauk, współzałożyciel Polskiego Towarzystwa Immunologicznego.
W 1951 roku ukończył studia na Wydziale Chemicznym Politechniki Wrocławskiej. Już podczas studiów chemia organiczna, znalazła się w centrum jego zainteresowań naukowych, z tego względu po studiach znalazł się w Katedrze Chemii Fizjologicznej Akademii Medycznej we Wrocławiu, gdzie pracował pod kierunkiem biochemika profesora Tadeusza Baranowskiego. Po doktoracie w 1955 r. podjął pracę w Instytucie Immunologii i Terapii Doświadczalnej im. Ludwika Hirszfelda PAN we Wrocławiu. Początkowo jego praca naukowa koncentrowała się na korelacjach między budową cząsteczki a aktywnością enzymu, a następnie skupił się na wiązaniu jonów metali ciężkich ze zmodyfikowanymi białkami[2].
Spędził dwa lata (1959–1961) jako stypendysta Fundacji Rockefellera na Wydziale Biochemii Uniwersytetu Waszyngtońskiego (w Seattle, w USA). pod kierunkiem profesora Hansa Neuratha. Habilitacja Józefa Lisowskiego w 1964 r. opierała się na nowatorskich badaniach nad enzymami przysadki mózgowej. W latach 1965-1966 i 1980-1982 był profesorem wizytującym Instytutu Biochemii Uniwersytetu Genewskiego (Szwajcaria). Po 1966 roku profesor Lisowski został kierownikiem Zakładu Immunochemii w Instytucie Immunologii i Terapii Doświadczalnej im. Ludwika Hirszfelda PAN we Wrocławiu. Funkcję tę pełnił do czasu przejścia na emeryturę w 1999 roku[2].
Główny dorobek Józefa Lisowskiego to badania nad immunochemią. Zdobył miano znanego specjalisty z zakresu immunoglobulin i ich badań porównawczych w krwi i w siarze. Jego praca bardzo specyficznej podfrakcji polipeptydowej bogatej w prolinę w owczej siarze (PRP). Wkrótce okazało się, że preparat ten wykazuje właściwości immunoregulacyjne, został zastosowany u pacjentów z chorobą Alzheimera.
Józef Lisowski był jednym z założycieli Polskiego Towarzystwa Immunologicznego, w latach 1971-1980 jego prezesem, a później jego honorowym członkiem. Działał w Międzynarodowej Unii Towarzystw Immunologicznych (w latach 1974-1977 wchodził w skład jej Rady[3]) i w Federacji Europejskich Towarzystw Immunologicznych. Był członkiem Polskiego Towarzystwa Biochemicznego. Był promotorem dziewięciu prac doktorskich, a trzech jego współpracowników zostało profesorami[2].
Został pochowany na cmentarzu św. Wawrzyńca we Wrocławiu.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Aktualności | Instytucja PAN [online], instytucja.pan.pl [dostęp 2021-01-05].
- ↑ a b c Professor Józef Lisowski (1928–2012): The Member of AITE Advisory Board 1968–1997, „Archivum Immunologiae et Therapiae Experimentalis”, 60 (6), 2012, s. 403–403, DOI: 10.1007/s00005-012-0201-2, ISSN 0004-069X [dostęp 2021-01-05] (ang.).
- ↑ History » IUIS [online], IUIS [dostęp 2021-01-05].