Józef Lubomirski (wojewoda czernihowski)
Szreniawa bez Krzyża | |
Rodzina | |
---|---|
Data i miejsce urodzenia | |
Data i miejsce śmierci | |
Ojciec | |
Matka |
Elżbieta Denhoff |
Żona |
Katarzyna Bełżycka |
Dzieci |
Józef Lubomirski herbu Szreniawa bez Krzyża (1676 w Czernichowie[1] – 11 czerwca 1732 w Przeworsku) – właściciel Przeworska i Jarosławia, od 1720 starosta cieszkowski, od 1726 wojewoda czernihowski, senator, generał wojsk saskich i polskich.
Był synem Stanisława Herakliusza Lubomirskiego oraz jego drugiej żony Elżbiety z Denhoffów, bratem Teodora i bratem przyrodnim Elżbiety Sieniawskiej. W 1705 wysłała go siostra do Paryża celem uzupełnienia edukacji.[2] W latach 1705-1706 uczył się on w tamtejszym kolegium jezuickim. W 1711 r. żoną jego została Katarzyna Bełżecka (zm.1713). W 1720 Józef sprzedał Michałowi Urbańskiemu dobra w Cisnej wniesione przez nią w posagu.
W 1715 drugą żoną została Teresa Mniszech herbu własnego (1690-1746). Z tego małżeństwa na świat przyszło troje dzieci. Synowie: Antoni Lubomirski – właściciel Boguchwały i Przeworska i Stanisław Lubomirski – marszałek wielki koronny oraz córka Anna Lubomirska (1720-1763) wydaną za mąż za Wacława Rzewuskiego hetmana wielkiego koronnego.
Bibliografia
- J.Kowiecki. Lubomirski Józef herbu Szreniawa (1751—1817) / Polski Słownik Biograficzny: Wrocław — Warszawa — Kraków - Gdańsk, 1973.— Zakład Narodowy Imienia Ossolińskich Wydawnictwo Polskiej Akademii Nauk. — Tom ХVIII/1, zeszyt 76. S. 27–28.
- Portret Józefa Lubomirskiego ze zbiorów zamku w Wilanowie