Józef Ordyniec

Józef Ordyniec

Data i miejsce urodzenia	15 lipca 1902 Czułczyce
Data i miejsce śmierci	18 marca 1950 Zakopane
Poseł na Sejm Ustawodawczy
Okres	od 4 lutego 1947 do 18 marca 1950
Przynależność polityczna	Stronnictwo Demokratyczne

Józef Ordyniec (ur. 15 lipca 1902 w Czułczycach, zm. 18 marca 1950 w Zakopanem) – polski prawnik i nauczyciel, w latach 1947–1950 poseł na Sejm Ustawodawczy.

Życiorys

W młodości uczył się w szkole dla robotników i chłopów w Połtawie. Pracował jako sprzedawca gazet, rolnik oraz robotnik kanalizacyjny na Ukrainie (m.in. w Charkowie). Po powrocie do kraju i ukończeniu seminarium nauczycielskiego zatrudniony w Wielkopolsce w charakterze nauczyciela. Od 1928 studiował na Wydziale Prawa Uniwersytetu Poznańskiego. Po ukończeniu studiów został asystentem w Katedrze Filozofii Teorii Prawa. Studiował filozofię pod auspicjami prof. Kotarbińskiego. W 1935 przeniósł się do stolicy, gdzie rozpoczął pracę jako sędzia. Był członkiem Związku Młodych Prawników.

Po zakończeniu wojny organizował wymiar sprawiedliwości w Polsce Ludowej. od 1945 pełnił obowiązki dyrektora Biura Personalnego Ministerstwa Sprawiedliwości. W 1949 uzyskał nominację na stanowisko prezesa Sądu Apelacyjnego w stolicy. Należał do Stronnictwa Demokratycznego, z ramienia którego uzyskał mandat posła na Sejm Ustawodawczy. Zginął śmiercią tragiczną w 1950.

Żonaty z Janiną Bogucką-Ordyńcową.

Bibliografia

• Józef Ordyniec, w: Henryk Wosiński, Stronnictwo Demokratyczne w Polsce Ludowej. Cz. 3: Udział Stronnictwa w pracach parlamentu PRL w latach 1944–1968 (red. Wiktoria Beczek), Warszawa 1969, s. 102–103
• Leon Chajn, Kiedy Lublin był Warszawą, Wydawnictwo „Czytelnik”, Warszawa 1964, s. 45–46