Józef Rudzki (żołnierz)
 kapitan
| |
| Data i miejsce urodzenia |
9 października 1894 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
14 lipca 1920 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1914–1920 |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki |
36 pułk piechoty |
| Stanowiska |
adiutant |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
 
| |
Józef Rudzki[a] (ur. 9 października 1894 w Poznaniu, zm. 14 lipca 1920 w Koczanowicach[1][b] lub Kochanowicach powiat nieświeski) – żołnierz armii niemieckiej i kapitan Wojska Polskiego. Uczestnik I wojny światowej i wojny polsko-bolszewickiej. Kawaler Orderu Virtuti Militari.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodził się 9 października 1894 w rodzinie Józefa i Pauliny z d. Schmidt[2]. Absolwent szkoły średniej. W 1914 wcielony do armii niemieckiej, trzykrotnie ranny. Od 23 listopada 1918 ochotnik w 36 pułku Legii Akademickiej w odrodzonym Wojsku Polskim. Od 4 stycznia 1919 walczył na froncie wojny polsko-bolszewickiej. Awans na kapitana otrzymał 7 lipca 1919. 15 września 1919 przeniesiony do Dowództwa Okręgu Poznań. Absolwent Szkoły Sztabu Generalnego w Warszawie. Następnie jako adiutant w sztabie VIII Brygady Piechoty. Szczególnie odznaczył się w walkach 24 maja 1920 pod Mińskiem, a także 27 maja dowodząc 10 pułkiem piechoty.
„14 lipca podczas przejazdu przez wieś Koczanowicze w powiecie nieświeskim, wraz z kilkoma innymi oficerami, został zamordowany przez grupę dywersyjną Armii Czerwonej”[2][1][3].
Pochowany na cmentarzu w Koczanowicach. W 1921 ekshumowany i pochowany w rodzinnym grobowcu w Poznaniu.
27 lipca 1922 Naczelnik Państwa i Naczelny Wódz, marszałek Polski Józef Piłsudski dekretem L. 13862/V.M. Adj. Gen. odznaczył go pośmiertnie Krzyżem Srebrnym Orderu Wojskowego Virtuti Militari[4] oraz awansował do stopnia majora.
Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
- Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 8025[2]
- Krzyż Walecznych – trzykrotnie[2]
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Lista strat Wojska Polskiego 1934 ↓, s. 298 podano imię „Mieczysław Rudzki”.
- ↑ Polak (red.) 1991 ↓, s. 127 podano miejscowość „Kaczanowice”.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Lista strat Wojska Polskiego. Polegli i zmarli w wojnach 1918-1920, Wojskowe Biuro Historyczne, Warszawa 1934, s. 298.
- ↑ a b c d Polak (red.) 1991 ↓, s. 127.
- ↑ Lista strat Wojska Polskiego. Polegli i zmarli w wojnach 1918-1920, Wojskowe Biuro Historyczne, Warszawa 1934, s. 752.
- ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 27 z 19 sierpnia 1922 roku, s. 616.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Bogusław Polak (red.): Kawalerowie Virtuti Militari 1792 – 1945. T. 2/1. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Koszalinie, 1991. ISBN 83-900510-0-1.