Język massep
| Obszar | |||
|---|---|---|---|
| Liczba mówiących |
25 (2000)[1] | ||
| Klasyfikacja genetyczna | |||
|
Język izolowany (nienależący do żadnej rodziny językowej) | |||
| Status oficjalny | |||
| UNESCO | 5 krytycznie zagrożony↗ | ||
| Ethnologue | 8b prawie wymarły↗ | ||
| Kody języka | |||
| ISO 639-3 | mvs | ||
| IETF | mvs | ||
| Glottolog | mass1263 | ||
| Ethnologue | mvs | ||
| BPS | 1055 3 | ||
| W Wikipedii | |||
| |||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||
Język massep (a. masep), także: potafa, wotaf[1][2] – język papuaski używany w prowincji Papua w Indonezji. Według danych z 2000 roku posługuje się nim 25 osób[1].
Jego użytkownicy zamieszkują wieś Masep w dystrykcie Pantai Barat (kabupaten Sarmi)[3]. Pomimo niewielkiej liczby użytkowników nie jest krytycznie zagrożony wymarciem. Z dostępnych danych wynika, że posługują się nim wszyscy członkowie społeczności, w różnych grupach wiekowych[2][4]. W użyciu jest także lokalny malajski, który służy do komunikacji z sąsiednimi społecznościami[5][6]. Pod koniec lat 90. XX w. język indonezyjski nie był zbyt szeroko znany[7].
Sama społeczność określa swój język jako „wotaf”[6].
Nie został bliżej opisany w literaturze. William A. Foley (2018) i Harald Hammarström (2018) klasyfikują go jako izolat[2][4]. Timothy Usher łączy go z językami łańcucha Foja[5].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c David M. Eberhard, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Massep, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 22, Dallas: SIL International, 2019 [dostęp 2019-06-06] [zarchiwizowane z adresu 2019-06-06] (ang.).
- ↑ a b c Foley 2018 ↓, s. 498
- ↑ Bahasa Masep. [w:] Peta Bahasa [on-line]. Badan Pengembangan dan Pembinaan Bahasa, Kementerian Pendidikan dan Kebudayaan. [dostęp 2022-08-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-08-14)]. (indonez.).
- ↑ a b Hammarström 2018 ↓, s. 290.
- ↑ a b Timothy Usher: Masep. NewGuineaWorld. [dostęp 2022-08-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-08-14)]. (ang.).
- ↑ a b Clouse, Donohue i Ma 2002 ↓, s. 11.
- ↑ Clouse, Donohue i Ma 2002 ↓, s. 10.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Duane Clouse, Mark Donohue, Felix Ma: Survey report of the north coast of Irian Jaya. Dallas: SIL International, 2002, seria: SIL Electronic Survey Reports 2002-078. OCLC 896423494. [dostęp 2023-05-12]. (ang.).
- William A. Foley: The languages of Northwest New Guinea. W: Bill Palmer (red.): The Languages and Linguistics of the New Guinea Area: A Comprehensive Guide. Berlin–Boston: Walter de Gruyter, 2018, s. 433–568, seria: The World of Linguistics 4. DOI: 10.1515/9783110295252-004. ISBN 978-3-11-028642-7. OCLC 1041880153. (ang.).
- Harald Hammarström: Language isolates in the New Guinea region. W: Lyle Campbell (red.): Language Isolates. Abingdon–New York: Routledge, 2018, s. 287–322, seria: Routledge Language Family Series. DOI: 10.4324/9781315750026-11. ISBN 978-1-317-61091-5. OCLC 1000447105. (ang.).