Język nai-biaka
| Obszar |
prowincja Sandaun (Papua-Nowa Gwinea) | ||
|---|---|---|---|
| Liczba mówiących |
750 (2010) | ||
| Pismo/alfabet | |||
| Klasyfikacja genetyczna | |||
| |||
| Status oficjalny | |||
| Ethnologue | 5 rozwojowy↗ | ||
| Kody języka | |||
| ISO 639-3 | bio | ||
| IETF | bio | ||
| Glottolog | naii1241 | ||
| Ethnologue | bio | ||
| WALS | bio | ||
| W Wikipedii | |||
| |||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||
Język nai-biaka[1], także: nai, biaka[2] – język papuaski z prowincji Sandaun w Papui-Nowej Gwinei. Według danych z 2010 r. posługuje się nim 750 osób[2].
Jego użytkownicy zamieszkują trzy wsie (Konabasi, Biaka, Amini)[3][4]. Odnotowano, że w Amini traci na znaczeniu. W użyciu jest także tok pisin[2].
Został zaliczony do niewielkiej rodziny języków kwomtari; uchodzi za bliżej powiązany z językiem kwomtari, przy czym spójność całej rodziny pozostaje niepewna[1]. Same języki nai-biaka i kwomtari również są od siebie silnie odrębne[1][2].
Jest zapisywany alfabetem łacińskim[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Foley 2018 ↓, s. 353.
- ↑ a b c d e David M. Eberhard, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Nai, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 22, Dallas: SIL International, 2019 [zarchiwizowane z adresu 2019-06-06] (ang.).
- ↑ Wietze Baron: The Kwomtari Phylum. kwomtari.net, 2007-10. [dostęp 2023-11-02]. (ang.).
- ↑ Baron 1983 ↓, s. 4.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Wietze Baron: Kwomtari Survey. Ukarumpa: Summer Institute of Linguistics, 1983. [dostęp 2023-11-19]. (ang.).
- William A. Foley: The Languages of the Sepik-Ramu Basin and Environs. W: Bill Palmer (red.): The Languages and Linguistics of the New Guinea Area: A Comprehensive Guide. Berlin–Boston: Walter de Gruyter, 2018, s. 197–432, seria: The World of Linguistics 4. DOI: 10.1515/9783110295252-003. ISBN 978-3-11-029525-2. OCLC 1041880153. (ang.).