Język północnotajski
Przejdź do nawigacji
Przejdź do wyszukiwania
| Obszar |
Tajlandia i inne | ||
|---|---|---|---|
| Liczba mówiących |
6 mln | ||
| Pismo/alfabet | |||
| Klasyfikacja genetyczna | |||
| |||
| Status oficjalny | |||
| Ethnologue | 3 środek szerszej komunikacji↗ | ||
| Kody języka | |||
| Kod ISO 639-1↗ | th | ||
| Kod ISO 639-2↗ | tai | ||
| Kod ISO 639-3↗ | nod | ||
| IETF | nod | ||
| Glottolog | nort2740 | ||
| Ethnologue | nod | ||
| W Wikipedii | |||
| |||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||
Język północnotajski, język kam muang (taj. คำเมือง wymowa: kʰam mɯɑŋ; język kam muang: 
wymowa: kam mɯɑŋ) – język z grupy języków tajskich, używany przez 6 mln osób w północnej części Tajlandii, w prowincjach Chiang Mai i Chiang Rai. Inne spotykane nazwy tego języka to: lanna (od dawnego królestwa Lanna), język zachodniolaotański[1]. Jest blisko spokrewniony ze standardowym językiem tajskim oraz językiem laotańskim, lecz tradycyjnie zapisywany jest odrębnym alfabetem lanna (yuan), wywodzącym się ze starego alfabetu mon. Obecnie coraz częściej używa się alfabetu tajskiego, natomiast pismo lanna nadal używane jest głównie przez mnichów buddyjskich.
Szyld w piśmie lanna w Chiang Mai