Język pande-gongo
| Obszar | |||
|---|---|---|---|
| Liczba mówiących |
ok. 8870 (2010)[1] | ||
| Klasyfikacja genetyczna | |||
| Status oficjalny | |||
| Ethnologue | 6a żywy↗ | ||
| Kody języka | |||
| ISO 639-3 | bkj | ||
| IETF | bkj | ||
| Glottolog | pand1264 | ||
| Ethnologue | bkj | ||
| W Wikipedii | |||
| |||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||
Język pande-gongo[2][a], także ipande[1] – zagrożony wymarciem język z rodziny bantu, używany w Republice Środkowoafrykańskiej w prefekturze Mambéré-Kadéï i w specjalnej strefie ekonomicznej Sangha-Mbaéré[1].
W klasyfikacji Guthriego[3][4] zaktualizowanej przez J.F. Maho język pande-gongo zaliczany jest do języków ngondi grupy geograficznej języków bantu C, a jego kod to C12[2].
Dialekty języka pande-gongo to pande (C12a) i bogongo (gongo) (C12b)[2]; Lewis et al. podają więcej nazw alternatywnych dla bogongo: bugongo, bukongo, gongo i dla pande: linyeli, linzeli, ndjeli, ngili, njeli[1].
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Lewis et al. klasyfikują ten język jako język pande. Maho utożsamia język pande-gongo z językiem pande.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d M. Paul Lewis, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Pande, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 18, Dallas: SIL International, 2015 [dostęp 2015-08-22] (ang.).
- ↑ a b c Jouni Filip Maho: NUGL Online The online version of the New Updated Guthrie List, a referential classification of the Bantu languages. 2009-06-04. [dostęp 2015-08-22].
- ↑ Malcolm Guthrie: The classification of the Bantu languages. Oxford Univerrsity Press, 1948. [dostęp 2015-08-22]. (ang.).
- ↑ Malcolm Guthrie: Comparative Bantu: an introduction to the comparative linguistics and prehistory of the Bantu languages. Gregg Press, 1967-71. (ang.).