Języki rdzenne malajsko-polinezyjskie

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Zasięg geograficzny języków grupy rdzennej

Języki rdzenne malajsko-polinezyjskie – grupa w obrębie języków malajsko-polinezyjskich, zaproponowana w 2002 roku przez badaczy Wouka i Rossa. Nazwali tak oni pierwotną (rdzenną) grupę języków, będącą zalążkiem całej rodziny języków malajsko-polinezyjskiej. Według tej hipotezy języki malajsko-polinezyjskiej miałyby się rozprzestrzenić z wyspy Sulawesi na Ocean Indyjski oraz Ocean Spokojny, dając początek zarówno językom używanym w Indonezji, na Madagaskarze i w Polinezji. Koncepcja ta znalazła umiarkowane poparcie ze strony innych uczonych.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Fay Wouk, Malcolm Ross (red.): The history and typology of western Austronesian voice systems. Canberra: Australian National University, 2002. (ang.).
  • K. Alexander Adelaar, Nikolaus Himmelmann (red.): The Austronesian languages of Asia and Madagascar. Abingdon–New York: Routledge, 2005. (ang.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Języki_rdzenne_malajsko-polinezyjskie&oldid=68684499”