Języki malajsko-polinezyjskie
Przejdź do nawigacji
Przejdź do wyszukiwania
Zasięg geograficzny języków malajsko-polinezyjskich na obszarze Archipelagu Malajskiego i Madagaskaru
Języki malajsko-polinezyjskie – grupa językowa obejmująca większość języków (1248) w ramach rodziny języków austronezyjskich, używanych przez ponad 300 mln osób. Wszystkie pozostałe 20 języków austronezyjskich, podzielone na kilka grup, są w użyciu jedynie na Tajwanie[1].
Spis treści
Uproszczona klasyfikacja Ethnologue[edytuj | edytuj kod]
- Języki balijsko-sasackie (m.in. język balijski)
- Języki barito (m.in. język malgaski)
- Grupa centralno-wschodnia
- Centralne
- Wschodnie
- Języki oceaniczne (niemal 500 języków, m.in. języki mikronezyjskie i polinezyjskie)
- Chamorro – język czamorro
- Gayo – język gayo
- Jawajskie – (m.in. język jawajski)
- Kayan-murik
- Land dajak
- Madurskie (m.in. język madurski)
- Malajskie (m.in. język malajski i indonezyjski)
- Meso-filipińskie
- Środkowo-filipińskie (m.in. język tagalski)
- Północno-filipińskie
- Północno-zachodnie
- Palauańskie
- Punan-nibong
- Sama-bayaw
- Południowe Mindanao
- Południowo-filipińskie
- Celebeskie
- Sumatrańskie
- Sundajskie – (m.in. język sundajski)
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Alfred F. Majewicz, Języki świata i ich klasyfikacja, PWN, Warszawa, 1989, ISBN 83-01-08163-5 (starsza klasyfikacja języków austronezyjskich)
- Fay Wouk, Malcolm Ross (red.), The history and typology of western Austronesian voice systems. Australian National University, 2002.
