Przejdź do zawartości

Józef Hordyński

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Józef Hordyński
Data i miejsce urodzenia

14 marca 1917
Zakopane

Data i miejsce śmierci

4 lutego 2009
Kraków

Klub

SN PTT Zakopane

Józef Hordyński (ur. 14 marca 1917 w Zakopanem, zm. 4 lutego 2009 w Krakowie[1][2][3][4]) – polski skoczek i trener narciarski, jeden z pierwszych więźniów obozu w Auschwitz, współzałożyciel i honorowy prezes Chrześcijańskiego Stowarzyszenia Rodzin Oświęcimskich.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

W młodości czynnie uprawiał narciarstwo w Sekcji Narciarskiej Polskiego Towarzystwa Tatrzańskiego (SN PTT). Był wicemistrzem Polski juniorów w skokach narciarskich[2]. W 1937 zdał maturę i ochotniczo wstąpił do wojska. Został przydzielony na Dywizyjny Kurs Podchorążych Rezerwy 24 DP przy 39 pułku piechoty w Jarosławiu, który ukończył w 1938. Studiował medycynę i wychowanie fizyczne w Krakowie.

Po wybuchu II wojny światowej walczył w kampanii wrześniowej. Po ucieczce z niewoli niemieckiej włączył się w działalność kurierów tatrzańskich. Pomagał między innymi Stanisławowi Marusarzowi[2]. 14 maja 1940 został aresztowany, osadzony w więzieniu Palace w Zakopanem, a następnie trafił do więzienia w Tarnowie[3]. Stamtąd, 14 czerwca, w pierwszym transporcie polskich więźniów politycznych, został przewieziony do KL Auschwitz. Otrzymał numer 347. W obozie był zatrudniony jako pielęgniarz w rewirze, gdzie w ramach eksperymentów farmakologicznych został zarażony tyfusem[3]. W listopadzie 1944 został wywieziony do Oranienburga, a następnie do Sachsenhausen. Zatrudniony został w zakładach lotniczych Heinkla. Ewakuowany został w kwietniu 1945, końca wojny doczekał w okolicach Schwerina[3]. Spośród 728 więźniów z pierwszego transportu do KL Auschwitz wojnę przeżyło jedynie 239[2].

Po wojnie wrócił do Polski. Włączył się w odbudowę Towarzystwa Gimnastycznego "Sokół". Ukończył studia na Akademii Wychowania Fizycznego w Krakowie. Ponad 25 lat pracował w wojskowej służbie zdrowia. Był trenerem narciarstwa w wojskowych klubach oraz kierownikiem rehabilitacji i gimnastyki leczniczej w uzdrowisku w Lądku-Zdroju. W stopniu majora w 1974 przeszedł na emeryturę. W 1998 został jednym z założycieli Chrześcijańskiego Stowarzyszenia Rodzin Oświęcimskich, które skupia obecnie byłych więźniów, ich rodziny oraz ludzi zainteresowanych historią obozu w Auschwitz. Był też aktywny w Komitecie Wznoszenia Kopca Pamięci i Pojednania w Oświęcimiu. Wspólnie z Wincentym Galicą przyczynił się do zachowania Muzeum Męczeństwa w podziemiach hotelu Palace. Ostatnie lata życia spędził w Krzeszowicach[2][3].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Zmarł Józef Hordyński. feedmynews.org. [dostęp 2011-08-20]. (pol.).
  2. ↑ a b c d e Zmarł Józef Hordyński. przelom.pl. [dostęp 2011-08-20]. (pol.).
  3. ↑ a b c d e Józef Hordyński. interia.pl. [dostęp 2011-08-20]. (pol.).
  4. ↑ Wybitne Postacie - wspomnienia [online], chsro.pl [dostęp 2023-11-29].
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Józef_Hordyński&oldid=72767875”