Lądek-Zdrój
|
|||||
 Ratusz w Lądku-Zdroju |
|||||
|
|||||
| Państwo |  Polska |
||||
| Województwo |  dolnośląskie |
||||
| Powiat | kłodzki | ||||
| Gmina | Lądek-Zdrój gmina miejsko-wiejska |
||||
| Data założenia | 1 poł. XIII wieku | ||||
| Prawa miejskie | 1282 | ||||
| Burmistrz | Roman Kaczmarczyk | ||||
| Powierzchnia | 20,32 km² | ||||
| Wysokość | 440–480 m n.p.m. | ||||
| Populacja (2011) • liczba ludności • gęstość |
6091 298,52 os./km² |
||||
| Strefa numeracyjna |
74 | ||||
| Kod pocztowy | 57-540 | ||||
| Tablice rejestracyjne | DKL | ||||
|
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego
 Lądek-Zdrój
|
|||||
|
Położenie na mapie Polski
Lądek-Zdrój
|
|||||
 50°20′35″N 16°52′46″E/50,343056 16,879444 |
|||||
| TERC (TERYT) |
5020108084 | ||||
| SIMC | 0984203 | ||||
|
Urząd miejski
Rynek 3157-540 Lądek-Zdrój |
|||||
| Strona internetowa | |||||
Lądek-Zdrój (niem. Landeck, od 1935 r. Bad Landeck[1], czes. Landek) – miasto w województwie dolnośląskim, w powiecie kłodzkim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Lądek-Zdrój. Położone w Sudetach Wschodnich, w dolinie rzeki Białej Lądeckiej.
Według danych z 31 marca 2011 r. miasto miało 6091 mieszkańców[2].
Spis treści
Położenie[edytuj]
Lądek-Zdrój położony jest na wysokości od 440 do 500 m n.p.m[3].
Teren miasta jest zaliczany do mezoregionu Góry Złote[4]. Położone jest pomiędzy pasmem Gór Złotych a Krowiarek w dolinie rzeki Białej Lądeckiej, 25 km na południowy wschód od Kłodzka.
Według danych z 1 stycznia 2011 r. powierzchnia miasta wynosiła 20,32 km²[5].
W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało do woj. wałbrzyskiego.
Symbole miasta[edytuj]
Herb Lądka-Zdroju[edytuj]
Głównym symbolem gminy jest jej herb. Obecny został ustanowiony 27 lipca 2015 roku[6]. Zastąpił on herb obowiązujący od 1989 roku, który przedstawiał kłody z dawnego herbu Hrabstwa Kłodzkiego oraz inicjał „L”. Herb przyjęty w 2015 przedstawia czeskiego lwa, motyw ten zaczerpnięty został z najstarszych pieczęci miejskich Lądka-Zdroju. Godło z kłodami i „L” było miastu przypisane błędnie, należało w rzeczywistości do sądu w Lądku-Zdroju.
Flaga Lądka-Zdroju[edytuj]
Flaga miejska Lądka-Zdroju została ustanowiona 27 lipca 2015 roku i przedstawia na czerwonym płacie godło herbowe miasta oraz wąski żółty pas u dołu[6]. Flaga zastąpiła wcześniej używaną, która przedstawiała stylizowane bijące źródło na tle kłodzkich skosów.
Hejnał Lądka-Zdroju[edytuj]
Hejnałem Lądka-Zdroju jest utwór zatytułowany Hejnał Lądka-Zdroju, autorstwa Grzegorza Helcyka. Powstał on w 2004 roku i został ustanowiony przez Radę Miejską w wyniku konkursu. Został wybrany spośród czterech propozycji[7].
Patron Lądka-Zdroju[edytuj]
Patronem Lądka-Zdroju w drodze konkursu z 2004 roku został wybrany św. Jerzy. Propozycja ta została zgłoszona poza trybem konkursowym przez radnego Lechosława Siarkiewicza, miłośnika historii regionalnej. Wybór św. Jerzego wiązał się z tym, iż jest on patronem najstarszego zdroju w mieście[7][8].
Historia[edytuj]
Prawa miejskie uzyskał w 1282 roku z nadania księcia wrocławskiego Henryka IV Probusa. Jest jednym z najbardziej znanych oraz najstarszych uzdrowisk polskich – jako uzdrowisko był znany już pod koniec XV w. Uważany jest za najstarsze uzdrowisko w Polsce, gdyż według źródeł historycznych już w 1241 roku istniały tu urządzenia kąpielowe zniszczone przez Mongołów wracających z pola bitwy pod Legnicą. Najstarszy zakład przyrodoleczniczy „Jerzy” z basenem zbudowanym na źródle o tej samej nazwie został wzniesiony w 1498 r.[9]
W połowie XIX wieku na terenie Kotliny Kłodzkiej działała księżna Marianna Orańska. Także Lądek wiele jej zawdzięcza, dzięki jej inicjatywie wybudowano drogę łączącą miasto z Kamieńcem i Ziębicami, Bolesławowem oraz morawskim Starym Mĕstem[9].
Na fali przydawania uzdrowiskom predykatu Bad, 15 lutego 1935 r. zmieniono również i nazwę Landeck na Bad Landeck[10]. Zmiana ta wynikała z promocji miasta i nie miała związku z germanizacją nazw przeprowadzoną również na ziemi kłodzkiej.
W czasie II wojny miasto nie odniosło żadnych strat. 9 maja 1945 r. zostało zajęte bez walk przez oddział zwiadowców Armii Czerwonej. Niemiecka administracja działała do 15 czerwca 1945 roku; ostatnim urzędującym niemieckim burmistrzem był dr Hänsch. Natomiast pierwszym polskim był Stanisław Latos, który rozpoczął urzędowanie 15 czerwca 1945 r. W budynku przy ulicy Orlej 4 umieściła się radziecka komendantura miasta. Polscy osadnicy zaczęli napływać od sierpnia 1945 roku. Początkowo mieszkali razem z Niemcami. W kwietniu oraz wrześniu 1946 roku przeprowadzono akcję wysiedlenia niemieckich mieszkańców miasta. W latach 1945–1953 oraz 1956–1991 działało sanatorium Armii Radzieckiej. W 1950 roku liczba mieszkańców zrównała się z przedwojenną liczbą mieszkańców miasta. Wśród mieszkańców przeważali przesiedleńcy zza nowo utworzonej granicy wschodniej (około 52%)[11].
W 1946 roku wprowadzono urzędowo nazwę Lądek Zdrój, zastępując poprzednią niemiecką nazwę Bad Landeck[12].
Demografia[edytuj]
Piramida wieku mieszkańców Lądka-Zdroju w 2014 roku [13].
Zabytki[edytuj]
Według rejestru Narodowego Instytutu Dziedzictwa na listę zabytków wpisane są obiekty[14]:
- ośrodek historyczny miasta
- kościół par. pw. kościół Narodzenia NMP, barokowy z l. 1688–92 z rzeźbami Michaela Klahra
- kościół cmentarny pw. św. Rocha, ul. Śnieżna 10, z drugiej poł. XVII w.
- kaplica NMP „Na Pustkowiu”, ul. Lipowa, z drugiej poł. XVIII w.
- park centralny, z k. XVIII w.-XIX w.
- park Moniuszki, z pocz. XIX w.
- kaplica św. Jerzego z dzwonnicą, z 1658 r., pocz. XIX w.
- park 1000-lecia, z drugiej poł. XIX w.
- ratusz, neorenesansowy z l. 1537, 1739, 1872
- zespół budynków zdrojowych w parku zdrojowym
- pijalnia wód mineralnych, z 1842 r., 1905 r.
- sala do spotkań towarzyskich (kawiarnia), ul. Orla, z l. 1782, 1852, 1900
- muszla koncertowa, z 1905 r.
- wieża zegarowa, z XIX w.
- zakład przyrodoleczniczy „Jerzy”, ul. Ostrowicza 1/2, z XVIII w.-XX w.
- zakład przyrodoleczniczy „Wojciech”, z 1678 r.
- dom, ul. Kłodzka 3, 4, 6, 8, 10 z XVIII w.
- dom, ul. Kłodzka 8, z XIX w.
- dom, ul. Kościelna 16, z 1739 r., pocz. XX w.
- dom, ul. Kościelna 18, z 1800 r.
- pensjonat „Villa Barbara” obecnie Rezydencja Wellness „Proharmonia”, ul. Leśna 4, z 1906 r.
- willa, ul. Miła 3, z 1910 r.
- dom, ul. Pstrowskiego 1, z 1739 r., drugiej poł. XIX w.
- barokowe i renesansowe kamieniczki w Rynku:
- domy, Rynek 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 13 z XVIII w.
- domy, Rynek 10, 14 17, z XIX w.
- domy, jedenaście budynków: Rynek 18–24, 26–29, z XVIII w., XIX w., XX w.
- dom, Rynek 25, z XVII w., XIX w.
- dawna słodownia, ul. Słodowa 41 (d. Nowotki 1), z 1567 r., po 1920 r.
- willa, ul. Spacerowa 10, z 1860 r.
- Katolickie Seminarium Nauczycielskie, ob. centrum kultury, pl. Staromłyński 5, z 1886 r.
- dom, ul. Zamenhofa 5, z XIX w./XX w.
- dom, ul. Zdrojowa (d.1 Maja) 11, z poł. XVI w., XVIII w., pocz. XX w.
- most św. Jana na rz. Białej Lądeckiej, gotycki z figurą św. Jana Nepomucena z XVI w., XVIII w.
Uzdrowisko[edytuj]
Występują tu radoczynne (zawierające radon) cieplice siarczkowe i fluorkowe. Przyjeżdżają tu przede wszystkim osoby z chorobami reumatycznymi, chorobami ortopedycznymi i chorobami neurologicznymi. Wody radonowe powodują wzrost poziomu hormonów płciowych. Najbardziej reprezentacyjnym sanatorium jest zakład przyrodoleczniczy „Wojciech” (dawny Marienbad). Wyróżnia się neobarokowymi zdobieniami, marmurowymi misami z ujęciami wód leczniczych. Zakład posiada również okrągły basen z wodą ze źródła termalnego, wokół którego rozmieszczone są marmurowe XIX-wieczne wanny do kąpieli perełkowych[9].
W Bad Landeck leczyli się m.in. Goethe, cesarzowa Katarzyna II, cesarz Aleksander I, królowie pruscy, John Quincy Adams – przyszły prezydent USA[9].
Atrakcje turystyczne[edytuj]
- Barokowa figura wotywna na rynku dłuta Michaela Klahra
- Pręgierz z XVI w. ustawiony na rynku
- Arboretum – leśny ogród botaniczny
Okolice[edytuj]
- Ruiny średniowiecznego zamku Karpień oraz położony w lesie kościółek Matki Bożej od zagubionych
- Jaskinia Radochowska i kalwaria na szczycie Cierniaka w pobliżu Radochowa
- Stołowe Skały w pobliżu Stójkowa, atrakcyjne widokowo i dobre do uprawiania wspinaczki skałkowej
- Kilkunastometrowy krzyż na stoku Iglicznej z dobrą panoramą
- Skalna Brama, Skalny Mur, Trzy Baszty, Trojan – skupiska malowniczych skał na szczycie Trojaka z punktem widokowym
- Czarne Urwisko koło Lutyni - obszar Natura 2000 chroniący cenne ekosystemy
Piesze szlaki turystyczne[edytuj]
(Główny Szlak Sudecki) Czarna Góra • Przełęcz Puchaczówka • Pasiecznik • Przełęcz pod Chłopkiem • Kąty Bystrzyckie • Lądek-Zdrój • Przełęcz pod Konikiem • Orłowiec • Przełęcz Jaworowa • Przelęcz pod Trzeboniem • Złoty Stok
(Szlak E3) Nowa Morawa • Przełęcz Sucha • Jawornik Kobyliczny • Przełęcz Dział • Stary Gierałtów • ruiny zamku Karpień • Trojak • Lądek-Zdrój • Radochów • Jaskinia Radochowska • Przełęcz Leszczynowa • Ptasznik • Przełęcz Kłodzka
Kultura[edytuj]
Cykliczne imprezy:
- Diecezjalny Przegląd Piosenki Pielgrzymkowej na początku czerwca
- Lądeckie Lato Baletowe na początku lipca
- Lądeckie Lato Muzyczne w lipcu i sierpniu
- Przegląd Filmów Górskich im. Andrzeja Zawady – najstarszy i największy festiwal filmów górskich w Polsce. Odbywa się co roku we wrześniu.
Wspólnoty religijne[edytuj]
Współpraca międzynarodowa[edytuj]
Miasta partnerskie[16]:
Ludzie związani z Lądkiem[edytuj]
- Marian Ciężkowski (1911–1986), główny geolog uzdrowiska
- Michael Klahr (1693–1742) i jego syn Michael Ignatius Klahr (1727–1807), tworzyli w Lądku
- Marianna Orańska (1810–1883), sfinansowała budowę kościoła ewangelickiego
- Aleksander Ostrowicz (1839–1903), lekarz, autor pierwszego polskiego przewodnika po Lądku
Zobacz też[edytuj]
- Cmentarz żydowski w Lądku Zdroju
- Przejście graniczne Lądek-Zdrój-Černý Kout
- Lądek Zdrój (stacja kolejowa)
Przypisy
- ↑ Zarządzenie ministerstwa spraw wewnętrznych Prus z 15 lutego 1935 r. Zob. Kreisblatt des Kreises Habelschwerdt 1935, nr 14, s. 59.
- ↑ Ludność. Stan i struktura w przekroju terytorialnym. Stan w dniu 31 III 2011.
- ↑ Strona Gminy Lądek-Zdrój – położenie
- ↑ Jerzy Kondracki, Andrzej Richling: Atlas Rzeczypospolitej Polskiej. Warszawa: Centralny Ośrodek Dokumentacji Geodezyjnej i Kartograficznej, 1994.
- ↑ Powierzchnia i ludność w przekroju terytorialnym w 2013 r.. Warszawa: Główny Urząd Statystyczny, 2013-07-26. ISSN 1505-5507.
- ↑ a b Uchwała Rady Miejskiej Lądka-Zdroju z dnia 27 lipca 2015 w sprawie przyjęcia projektów: herbu, flagi, baneru, flagi stolikowej, pieczęci, łańcuchów i sztandaru Gminy Lądek-Zdrój
- ↑ a b Uchwała nr XXIII/275/04 Rady Miejskiej w Lądku-Zdroju z dnia 24 czerwca 2004 r. w sprawie ustanowienia hejnału i patrona Lądka Zdroju
- ↑ V Obchody Dnia Patrona Miasta św. Jerzego (23 kwietnia 2009 r. i 2 maja 2009 r.). – oficjalny serwis internetowy gm. Lądek-Zdrój [data dostępu: 2010-03-21].
- ↑ a b c d Wojciech Ciężkowski Lądek Zdrój, Dolnośląskie Wydawnictwo Edukacyjne, Wrocław 1998, ISBN 83-7125-044-4.
- ↑ Henryk Grzybowski. Zagadka nazwy Altheide/Polanica. „Ziemia Kłodzka”. 2013 (231), s. 16–17, 2013-10. Wydawnictwo Ziemia Kłodzka, OKiS Wrocław. ISSN 1234-9208. OCLC 499751393 (pol.).
- ↑ [1] Historia miasta
- ↑ Zarządzenie Ministrów: Administracji Publicznej i Ziem Odzyskanych z dnia 7 maja 1946 r. (M.P. z 1946 r. Nr 44, poz. 85)
- ↑ http://www.polskawliczbach.pl/Ladek_Zdroj, w oparciu o dane GUS.
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych woj. dolnośląskiego. Narodowy Instytut Dziedzictwa. [dostęp 2012-09-09]. s. 73–75.
- ↑ Dane według raportów wyszukiwarki zborów (www.jw.org) z 4 czerwca 2014.
- ↑ Miasta partnerskie. Urząd Miasta i Gminy Lądek-Zdrój. [dostęp 2015-11-26].
Bibliografia[edytuj]
- Wojciech Ciężkowski Lądek Zdrój, Dolnośląskie Wydawnictwo Edukacyjne, Wrocław 1998, ISBN 83-7125-044-4.
- Zbigniew Piotrowicz i Jerzy Bielecki Skałki Lądeckie. Przewodnik wspinaczkowy, wydano nakładem własnym autorów, Konradów – Lądek Zdrój 1996, ISBN 83-905765-0-3.
Linki zewnętrzne[edytuj]
- Oficjalny miejski serwis samorządowy
- Lądek Zdrój z lat 60. XX wieku jest pokazany w filmie „Dwa żebra Adama”
- Landeck (niem.) 2 w Słowniku geograficznym Królestwa Polskiego, Tom V (Kutowa Wola – Malczyce) z 1884 r.
|
||||||||||||||||
|
||||||||||||||||
|
|||||||||||||||||
