Józef Staszewski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Józef Staszewski
Data i miejsce urodzenia

18 września 1887
Tarnopol

Data i miejsce śmierci

5 września 1966
Warszawa

profesor nauk geograficznych
Specjalność: geografia fizyczna, antropogeografia
Alma Mater

Uniwersytet Wiedeński

Doktorat

1937
Uniwersytet Lwowski

Profesura

1957

Nauczyciel akademicki
Uczelnia

Wyższa Szkoła Pedagogiczna w Gdańsku

Grób Józefa Staszewskiego na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach

Józef Staszewski (pierwotnie Józef Haliczer, ur. 18 września 1887 w Tarnopolu, zm. 5 września 1966 w Warszawie) – polski geograf i historyk geografii.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Pochodził z biednej rodziny żydowskiej. Absolwent gimnazjum we Lwowie, od 1910 roku studiował w Wiedniu geografię i przyrodę. Wcielony do armii austriackiej. Walczył na froncie wschodnim w stopniu oficerskim. Dostał się do niewoli, jako jeniec na Syberii uczył w polskim gimnazjum w Irkucku. Od 1921 nauczyciel w gimnazjum w Tarnopolu, od 1937 doktoryzował się na Uniwersytecie Jana Kazimierza we Lwowie. Podczas II wojny światowej więzień niemieckich obozów koncentracyjnych. Od roku 1945 mieszkał w Sopocie[1]. W latach 1945–56 był profesorem Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Gdańsku. Współzałożyciel gdańskiego oddziału Polskiego Towarzystwa Geograficznego. Autor licznych prac naukowych i publikacji na temat geografii. Zmarł w wieku 79 lat w Warszawie. Pochowany na cmentarzu Powązki Wojskowe w Warszawie (kwatera C2-5-7)[2].

Publikacje[edytuj | edytuj kod]

  • Słownik geograficzny (1934)
  • Geografia fizyczna w liczbach (1959)
  • Historia nauki o Ziemi w zarysie (1966)

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. STASZEWSKI JÓZEF – Encyklopedia Gdańska [online], www.gedanopedia.pl [dostęp 2018-01-08] (pol.).
  2. Wyszukiwarka cmentarna - Warszawskie cmentarze

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Encyklopedia PWN 1997, tom 6, strona 33