Jacqueline Thome-Patenôtre

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jacqueline Thome-Patenôtre
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

3 lutego 1904
Paryż

Data i miejsce śmierci

2 czerwca 1995
Rambouillet

Zawód, zajęcie

polityk, samorządowiec

Stanowisko

senator (1946–1959), deputowana do Zgromadzenia Narodowego (1958–1978), posłanka do Parlamentu Europejskiego II kadencji (1984–1989)

Partia

Partia Radykalna, Lewicowa Partia Radykalna

Odznaczenia
Kawaler Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja)

Jacqueline Thome-Patenôtre (ur. 3 lutego 1904 w Paryżu, zm. 2 czerwca 1995 w Rambouillet[1]) – francuska polityk i samorządowiec, deputowana krajowa i senator, podsekretarz stanu, posłanka do Parlamentu Europejskiego II kadencji.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodziła się w rodzinie przemysłowców, córka posiadacza ziemskiego i polityka André Thome, który zginął w bitwie pod Verdun. Jej wychowaniem zajęła się matka, prowadząca salon dla elit politycznych. Uzyskała tytuł bakałarza w zakresie literatury. W 1925 wyszła za mąż za polityka i ministra Raymonda Patenôtre, z którym miała dwoje dzieci (małżeństwo zakończyło się rozwodem pod koniec II wojny światowej). Aktywnie wspierała karierę męża, a także feministyczne inicjatywy polityczne. Zajmowała się także działalnością społeczną: była wiceprzewodniczącą komitetu wykonawczego Europejskiego Ruchu Federalistycznego, członkiem komitetu sterującego Rady Gmin i Regionów Europy, a od 1970 do 1984 kierowała towarzystwem na rzecz ochrony zwierząt[2].

Po wojnie wstąpiła do Partii Republikańskiej, Radykalnej i Radykalno-Socjalistycznej, od 1961 do 1962 była jej wiceprzewodniczącą. Od 1973 należała do biura krajowego Lewicowej Partii Radykalnej, w 1979 wykluczona z niej po przystąpieniu do Federacji na rzecz Demokracji Radykalnej[3], na początku lat 80. powróciła do Partii Radykalnej. Zasiadała w Senacie (1946–1959)[4] i Zgromadzeniu Narodowym (1958–1978, od 1960 do 1968 wiceprzewodnicząca)[2]. Była radną Sonchamp, a także departamentów Sekwana i Oise oraz Yvelines (1946–1979), od 1947 do 1983 pozostawała merem Rambouillet. Od czerwca do listopada 1957 zajmowała natomiast stanowisko podsekretarza stanu odpowiedzialnego za budownictwo i rekonstrukcję. W 1984 wybrana posłanką do Parlamentu Europejskiego z listy UDF-RPR, przystąpiła do Europejskiego Sojuszu Demokratycznego[5].

Odznaczona Legią Honorową V klasy[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Décès de Jacqueline Thome-Patenôtre. liberation.fr, 3 czerwca 1995. [dostęp 2022-12-16]. (fr.).
  2. a b c Jacqueline Thome-Patenôtre. assemblee-nationale.fr. [dostęp 2022-12-16]. (fr.).
  3. Fédération pour une Démocratie Radicale (FDR). france-politique.fr. [dostęp 2022-12-16]. (fr.).
  4. Thome-Patenôtre Jacqueline. senat.fr. [dostęp 2022-12-15]. (fr.).
  5. Jacqueline Thome-Patenôtre. europarl.europa.eu. [dostęp 2022-12-15].