James Hamilton (4. książę Hamilton)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
James Hamilton (4. książę Hamilton)
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

11 kwietnia 1658
Londyn

Data i miejsce śmierci

15 listopada 1712
Londyn

Ambasador Wielkiej Brytanii we Francji
Okres

od 1683
do 1684

Odznaczenia
Order Podwiązki (Wielka Brytania)

James Hamilton, 4. książę Hamilton KG (ur. 11 kwietnia 1658 w Hamilton Palace w Londynie, zm. 15 listopada 1712 tamże) – szkocki arystokrata i dyplomata.

Jego ojcem był William Douglas, 3. książę Hamilton. James Hamilton urodził się w zamku Hamilton w Lanarkshire. Do roku 1698 był hrabia Arran. Kształcony na uniwersytecie w Glasgow. Po ukończeniu nauki wyruszył w Grand Tour.

W latach 1683-1684 ambasador angielski we Francji. Nie poparł chwalebnej rewolucji, więc Wilhelm III Orański więził go dwukrotnie w Tower of London.

W parlamencie szkockim popierał „projekt Darien” ustanowienia kolonii szkockiej w Panamie, który został storpedowany przez Hiszpanów, przy bierności Anglików.

Był przeciwny unii realnej z Anglią (1707) i proponował siebie na tron króla Szkocji.

Po okresie niełaski znów akceptowany w oczach władz zjednoczonej Wielkiej Brytanii. W roku 1712 ponownie ambasador we Francji i generał artylerii.

Charles Mohun, 4. baron Mohun zabił go pojedynku w Hyde Park 15 listopada 1712.

Małżeństwo i potomstwo[edytuj | edytuj kod]

W roku 1686 Hamilton poślubił Lady Anne Spencer, córkę hrabiego Sunderland. Mieli dwie córki. Anne zmarła w 1690, krótko po wydaniu na świat drugiej.

Hamilton poślubił potem Elizabeth Gerard, córkę barona Gerard w 1698, z którego to związku narodzili się:

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • James Balfour Paul. The Scots Peerage IX vols. Edinburgh 1907
  • Stater, Victor.Duke Hamilton is Dead!-A story of aristocratic life and death in Stuart Britain. New York 1999

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]