Jan Krechowiecki

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jan Krechowiecki
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

15 stycznia 1805
Leszczynówka

Data i miejsce śmierci

3 lutego 1885
Lwów

Zawód, zajęcie

działacz niepodległościowy

Grób rodzinny Krechowieckich na Cmentarzu Łyczakowskim we Lwowie. Płyta nagrobkowa dedykowana Janowi Krechowieckiemu

Jan Chrzciciel Kacper Melchior Baltazar[1] Krechowiecki herbu Sas (ur. 15 stycznia 1805 w Leszczynówce k. Humania, zm. 3 lutego 1885 we Lwowie)[2] – polski działacz niepodległościowy.

Był jednym z organizatorów powstania listopadowego na Ukrainie w latach 1830–1831. Należał m.in. do organizacji spiskowej Stowarzyszenie Ludu Polskiego. Po upadku powstania doszło do dekonspiracji SLP i aresztowania Szymona Konarskiego. Wskutek prowadzonego śledztwa aresztowano także Krechowieckiego i skazano go na twierdzę kijowską, a następnie na zesłanie w głąb Rosji[3]. Podczas powstania styczniowego (1863–1864) pełnił funkcję komisarza Rządu Narodowego w powiecie żytomierskim. Po powstaniu wyemigrował wraz z rodziną do Lwowa.

Pochodził z rodziny ziemiańskiej Krechowieckich herbu Sas. Z małżeństwa z Seweryną Małgorzatą z Przygodzkich herbu Radwan pochodzili m.in. ks. Antoni Krechowiecki, ps. Dr A. Sas (1839–1898) i Adam Krechowiecki (1850–1919)[4]. Prywatnie był kolegą szkolnym i przyjacielem poety i rewolucjonisty Seweryna Goszczyńskiego, który gościł w majątku Krechowieckiego – Leszczynówce[5]. Przyjaźnił się także z Józefem Bohdanem Zaleskim[6].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Genealogia rodu Krechowiecki herbu Sas [online], www.antoniego26.pl [dostęp 2022-08-22].
  2. Krechowiecki Jan, [w:] Encyklopedia PWN [dostęp 2022-08-22].
  3. Artykuł: Ksiądz proboszcz Antoni Krechowiecki +1898 – Olejów na Podolu [online], olejow.pl [dostęp 2022-08-22].
  4. „Polski Słownik Biograficzny”, Polska Akademia Nauk – Instytut Historii, Wrocław-Warszawa-Kraków, 1970, tom XV (Kozłowska Zofia-Kubacki Stanisław), s. 260–262.
  5. Leszczynówka, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. V: Kutowa Wola – Malczyce, Warszawa 1884, s. 174.
  6. Józef Tretiak, Bohdan Zaleski do upadku powstania listopadowego 1802–1831, Kraków 1911, s. 192.