Przejdź do zawartości

Jan Sosiński

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jan Sosiński
Ilustracja
Tomasz Raczek (z lewej) i Jan Sosiński (z prawej)
Data i miejsce urodzenia

25 lipca 1958
Łódź

Zawód, zajęcie

reżyser i realizator telewizyjny

Alma Mater

PWSFTviT w Łodzi

Małżeństwo

Katarzyna Nazarewicz

Jan Sosiński (ur. 25 lipca 1958 w Łodzi)[1] – polski reżyser, dokumentalista[2] i realizator telewizyjny.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Ukończył Wyższe Studium Realizacji Telewizyjnej PWSFTviT w Łodzi (1990). Od lat 80. XX w. pracował w Wytwórni Filmów Dokumentalnych i Fabularnych. W latach 1985–1986 studiował reżyserię telewizyjną w Leningradzie. Od 1987 pracował w Telewizji Polskiej, gdzie reżyserował program „Pegaz” (1992). Był także, głównym reżyserem i dyrektorem artystycznym Warszawskiego Ośrodka TVP (1993–1995)[1]. Od połowy lat 90. współwłaściciel firmy producenckiej NC Productions[3].

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Mąż dziennikarki – Katarzyny Nazarewicz, z którą ma dwóch synów, Michała i Wiktora[4].

Wyróżnienia[edytuj | edytuj kod]

  • Nagroda Główna i Srebrny Krakowski Lajkonik za film Czarne tulipany na XXX Festiwal Filmów Krótkometrażowych (Kraków 1997),
  • II nagroda na III Festiwalu Filmów Dokumentalnych „Rozstaje Europy” za film W poszukiwaniu utraconych lat (Lublin 2002)[5],
  • Nagroda Główna „Złoty Nurt – Wydarzenie Nurt 2017” na Festiwalu Form Dokumentalnych „Nurt” (Kielce 2017)[6]
  • Wyróżnienie SDP im. Macieja Łukasiewicza za cykl programów telewizyjnych „Archiwum zimnej wojny”; wspólnie z Andrzejem Mietkowskim (2019)[1].

Reżyseria[edytuj | edytuj kod]

  • Tyle nut ile trzeba (1991),
  • Tyrmand (1992),
  • „...Wszyscy jesteśmy romantyczni...” – Tadeusz Nalepa (1992),
  • Kalina (1992),
  • Miron (1993),
  • W filmie nikt nie umiera (1993),
  • Rembek (1993),
  • Pan na księżycu (1993),
  • Inny świat (1993),
  • Historia Polskiego Radia (1993),
  • Teatr jest w nas (1994),
  • Trzeba latać za wysoko. Stanisław Radwan (1996),
  • Mickiewicz (1996),
  • Czarne Tulipany (1996),
  • 8 mm pamięci (1996),
  • Juliusz Słowacki (1997),
  • Już w lutym rozbierałem chałupę (1997),
  • Artysta variete. Wacek Kisielewski (1997),
  • Benedyktyni (1997),
  • Tato, pamiętasz? (1998),
  • Guziki (1999),
  • Opowiem wam o Marku (1999),
  • Kobiety, gazety i łzy (2000),
  • W poszukiwaniu utraconych lat (2001),
  • Jesteśmy w Europie (2003),
  • Delegacja (2003),
  • Pół życia w ciemnościach (2003),
  • Męka i udręka w mieście Kalisz (2004),
  • Wypracowanie (2005),
  • 3 historie o kropeczkach (2005),
  • Bóg jest z nami, mężczyznami (2005),
  • Perła (2006),
  • Gwiazdor. Aleksander Wolszczan (2006),
  • Kapela ze Wsi Warszawa w podróży (2006),
  • Uśmiech na ustach, a w oczach łzy (2008),
  • Dziewiąte (2008),
  • Harmonia chaosu. Nigel Kennedy (2010),
  • Radio wolności. Tu rozgłośnia polska radia Wolna Europa (2012),
  • Nie zrozumiesz mnie (2014),
  • Moi Rollingstonsi (2017),
  • Droga między nutami. Zygmunt Krauze (2018),
  • Operacja Opera (2019),
  • Przerwana Podróż (2019),
  • Słowa jak dźwięki (2019)[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d Jan Sosiński w bazie filmpolski.pl
  2. Telewizja Polska S.A, Jan Sosiński [online], fkn.tvp.pl [dostęp 2024-06-20] (pol.).
  3. Jan Sosiński [online], www.sfp.org.pl [dostęp 2024-06-20] (pol.).
  4. W moim domu rządzą zwierzęta [online], Super Express, 24 lipca 2009 [dostęp 2024-06-20] (pol.).
  5. Jan Sosiński, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby). [dostęp 2024-06-20].
  6. „Moi Rolling Stonesi” wygrywają Nurt 2017 [online], Culture.pl [dostęp 2024-06-20] (pol.).