Jan Strzałkowski (dziennikarz)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jan Strzałkowski
Data i miejsce urodzenia

11 lipca 1924
Warszawa

Data i miejsce śmierci

17 grudnia 2014
Warszawa

Miejsce spoczynku

cmentarz Bródnowski (kw. 22B, rząd 1, grób 7/8)

Zawód, zajęcie

dziennikarz

Odznaczenia
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Partyzancki Krzyż Armii Krajowej Medal za Warszawę 1939–1945 Warszawski Krzyż Powstańczy
Grobowiec Jana Strzałkowskiego na cmentarzu Bródnowskim w Warszawie

Jan Strzałkowski (ur. 11 lipca 1924 w Warszawie, zm. 17 grudnia 2014 tamże) – polski dziennikarz sportowy, powstaniec warszawski.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Po wybuchu II wojny światowej uczył się w tajnym liceum handlowym, które ukończył w 1942. Od marca 1942 należał do Armii Krajowej i uczył się w konspiracyjnej podchorążówce, aby się utrzymać pracował w sklepie spożywczym. Walczył w powstaniu warszawskim w III batalionie pancernym „Golski” używając pseudonimów Rabin i Skaryszewski, przebywał w Śródmieściu. Po kapitulacji dostał się do niewoli, został wywieziony do Oflagu XB w Sandbostel koło Bremy. Po zakończeniu wojny przedostał się do Warszawy, gdzie rozpoczął naukę w Wyższej Szkole Dziennikarskiej, którą pod koniec jego nauki przekształcono w wydział Akademii Nauk Politycznych, natomiast dyplom ukończenia otrzymał w Szkole Głównej Służby Zagranicznej. Od 1948 przez trzy lata pracował w Życiu Warszawy, a następnie od 1951 współorganizował powstanie działu korespondentów Przeglądu Sportowego. W 1954 powierzono mu funkcję kierownika działu sportowego w Trybunie Mazowieckiej, zajmował to stanowisko do 1975. Kolejnych sześć lat kierował działem sportowym w Nowej Trybunie, a od 1982 do 1995 był związany z redakcją Sztandaru Młodych.

Jan Strzałkowski był zasłużonym dziennikarzem sportowym, rzecznikiem kolegium sądowego w Stowarzyszeniu Dziennikarzy Polskich w Zarządzie Głównym i sędzią w oddziale warszawskim tego Stowarzyszenia. Zasiadał w Mazowieckim Związku Kolarskim, Polskiej Federacji Sportu oraz organizacjach dziennikarzy sportowych. Należał do inicjatorów turniejów tenisa stołowego dla dzieci i młodzieży, budowy lodowisk z okazji Tysiąclecia Państwa Polskiego oraz międzyokręgowych zawodów lekkoatletycznych dla młodzików.

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Był także laureatem nagrody zespołowej „Złotego Pióra”.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]