Przejdź do zawartości

Jan Tulik

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Jan Tulik (ur. 15 czerwca 1951 w Gołęczynie) – polski poeta, prozaik, dramatopisarz, eseista, publicysta, recenzent.

Autor sześciu zbiorów wierszy, powieści: Doświadczenie i Furta (prestiżowa Nagroda Fundacji Kultury w 2001 r.), zbioru opowiadań Gry nieużyteczne, dramatu Kontynenty, a także monografii o wynalazcy Janie Szczepaniku. Pisał eseje, m.in. o Franciszku Piku-Mirandoli, recenzje, szkice, artykuły publicystyczne, słuchowiska radiowe (m.in. "Próba czytana", o Leopoldzie Lisie-Kuli). Jego największą pasją jest poezja, publikował w czasopismach "Kultura", "Poezja", "Twórczość", "Tygodnik Kulturalny". Był również pierwszym redaktorem naczelnym krośnieńskiego czasopisma lokalnego, pt. "Nasz Głos", gdzie do dziś pisuje artykuły, w szczególności zdające sprawę z funkcjonowania krośnieńskiej biblioteki. Za swoją twórczość literacką otrzymał wiele nagród, w tym: Nagrodę im. Stanisława Piętaka, Nagrodę im. R. Milczewskiego-Bruno, Nagrodę Fundacji Kultury. Wielokrotny stypendysta Ministerstwa Kultury i Sztuki. W latach 1975–1999 pracownik Wojewódzkiego Domu Kultury w Krośnie (dziś Regionalne Centrum Kultur Pogranicza)na stanowisku kierownika Działu Kultury i Klubów oraz starszego instruktora ds. upowszechniania literatury. Był pracownikiem Saloniku Artystycznego działającego przy Krośnieńskiej Bibliotece Publicznej.

Twórczość

[edytuj | edytuj kod]
Poezja
Proza
Inne

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]