Jan Zarzycki (histolog)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jan Zarzycki
Data i miejsce urodzenia

25 kwietnia 1921
Lwów

Data śmierci

2005

Profesor nauk zoologicznych
Specjalność: histologia
Alma Mater

Akademia Medycyny Weterynaryjnej we Lwowie

Doktorat

1951

Profesura

1969

Nauczyciel akademicki
Uczelnia

Akademia Rolnicza we Wrocławiu

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Medal Komisji Edukacji Narodowej

Jan Zarzycki (ur. 25 kwietnia 1921 we Lwowie, zm. 2005) – polski histolog, profesor, nauczyciel akademicki.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Kształcił się we Lwowie i w tym mieście ukończył Akademię Medycyny Weterynaryjnej. W 1945 r. przeniósł się z rodziną do Wrocławia, gdzie rozpoczął pracę w Katedrze Histologii i Embriologii wspólnej dla Wydziału Lekarskiego oraz Wydziału Medycyny Weterynaryjnej Uniwersytetu i Politechniki we Wrocławiu. Początkowo pracował jako asystent, a później do 1950 r. jako starszy asystent. W 1951 otrzymał stopień doktora i od 1952 do 1955 r. pracował jako adiunkt na Wydziale Medycyny Weterynaryjnej[1].

W latach 1957–1966, jako zastępca profesora, był kierownikiem Zakładu Histologii i Embriologii Wydziału Weterynaryjnego Akademii Rolniczej we Wrocławiu i pracownikiem Katedry Histologii i Embriologii Akademii Medycznej we Wrocławiu[1], a w latach 1964–1990 kierownikiem Katedry i Zakładu Histologii i Embriologii Akademii Medycznej we Wrocławiu[2]. Na Wydziale Lekarskim pełnił jednocześnie funkcję prodziekana (1957–1960 i 1963–1967) oraz dziekana (1967–1972). Po uzyskaniu habilitacji w 1962 r. został mianowany na stanowisko docenta (1963 r.), a w 1969 r. otrzymał tytuł profesora. W latach 1972–1981 sprawował funkcję prorektora ds. nauki Akademii Medycznej[1].

Autor 140 artykułów i podręcznika Histologia zwierząt domowych i człowieka oraz współautor podręcznika Anatomia mikroskopowa zwierząt domowych i człowieka. Jego praca naukowa skupiała się na histologii, histochemii oraz ultrastrukturze gruczołu mlekowego. Jako pierwszy w Polsce stosował metody krioultramikrotomii w ocenie funkcji komórek wydzielniczych gruczołu mlekowego. Był członkiem Polskiego Towarzystwa Fizjologicznego, Polskiego Towarzystwa Anatomicznego, Polskiego Towarzystwa Histochemików i Cytochemików, Europeenne et Mediteraenne de Proctologie, Anatomische Gesellschaft[1].

Odznaczony został Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Złotym Krzyżem Zasługi, Medalem Komisji Edukacji Narodowej i Nagrodą Miasta Wrocławia[1].

Zmarł w 2005 r.[2] i został pochowany na cmentarzu św. Wawrzyńca przy ul. Bujwida we Wrocławiu[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e Muzeum – Uniwersytet Przyrodniczy we Wrocławiu – Profesorowie [online], muzeum.upwr.edu.pl [dostęp 2021-11-13].
  2. a b c Adam Barg, Mirela Kaczmarz, Aleksandra Raczkowska, Przewodnik po cmentarzach – II wydanie, Wydawnictwo Uniwersytetu Medycznego, 2021, s. 20 [dostęp 2021-11-01].