Przejdź do zawartości

Jarosław Dumanowski

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jarosław Dumanowski
Data i miejsce urodzenia

7 sierpnia 1967
Koronowo

Profesor nauk humanistycznych
Specjalność: historia nowożytna
Alma Mater

Uniwersytet Mikołaja Kopernika w Toruniu

Uczelnia

Uniwersytet Mikołaja Kopernika w Toruniu

Jarosław Dumanowski (ur. 7 sierpnia 1967 w Koronowie) – polski historyk, dr hab. nauk historycznych, prof. UMK.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Ukończył studia historyczne na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu (1991) i na Uniwersytecie Angers we Francji. W 1997 obronił pracę doktorską pt. Ród Dąmbskich na tle szlachty kujawskiej. Dzieje fortuny magnackiej (promotor prof. Jacek Staszewski). Habilitował się w 2007, na podstawie rozprawy: Świat rzeczy szlachty wielkopolskiej w XVIII wieku.

Jako visiting professor pracował na Uniwersytecie Bordeaux, w Centrum Norberta Eliasa w L'École des Hautes Etudes en Sciences Sociales oraz w katedrze UNESCO Europejskiego Instytutu Historii i Kultur Wyżywienia (IEHCA), wykładał także na Uniwersytecie Paryż IV Sorbona. Był członkiem Centre de l'Histoire d'Europe Centrale (Centrum Historii Europy Środkowej) na Uniwersytecie Paryż IV Sorbona. Jego zainteresowania badawcze obejmują antropologię historyczną, historię kultury materialnej w czasach nowożytnych oraz historię sztuki kulinarnej i wyżywienia. Pomysłodawca edycji staropolskich książek kucharskich w ramach projektu Monumenta Poloniae Culinaria, pionier polskiej gastronomii historycznej.

W 2001 był stypendystą Maison de Sciences de l'Homme w Paryżu, uczęszczał wtedy na seminaria prof. Jeana-Louisa Flandrina poświęcone historii kuchni i wyżywienia. Jest członkiem rady naukowej Europejskiego Instytutu Historii i Kultur Wyżywienia (IEHCA) oraz Międzynarodowego Komitetu Naukowego wydawanego na Uniwersytecie Paryż IV Sorbona pisma Histoire, économie & société, zasiada w komitecie redakcyjnym polskiego Kwartalnika Historii Kultury Materialnej wydawanego przez Instytut Archeologii i Etnologii PAN. W latach 2008–2010 pełnił funkcję wicedyrektora Instytutu Historii i Archiwistyki UMK, jest kierownikiem Zakładu Historii Nowożytnej, kieruje Centrum Dziedzictwa Kulinarnego na Wydziale Nauk Historycznych UMK w Toruniu[1].

Jest współscenarzystą i prowadzącym serialu Historia kuchni polskiej, w reżyserii Mirosława Borka i Tomasza Rostworowskiego[2].

Dzieła

[edytuj | edytuj kod]
  • 2000: Hrabiowie na Lubrańcu: dzieje fortuny magnackiej[3]
  • 2002: Anna Vasas brev till familjen Gyllienstierna 1591-1612. Utgivna av: J. Dumanowski, P. Garbacz och W. Krawczuk – Listy Anny Wazówny do rodziny Gylliensternów z lat 1591-1612. Wyd.: J. Dumanowski, P. Garbacz i W. Krawczuk, Kraków 2002
  • 2004: Dzieje Nieszawy (współautor)
  • 2006: Świat rzeczy szlachty wielkopolskiej w XVIII wieku[4]
  • 2006: Noblesse française – noblesse polonaise: mémoire, identité, culture, red. J. Dumanowski, M. Figeac, Bordeaux 2006
  • 2009: Le rayonnement français en Europe centrale du XVIIe siècle à nos jours, sous la direction de Michel Figeac, Olivier Chaline et Jaroslaw Dumanowski, Bordeaux 2009
  • 2009: S. Czerniecki, Compendium ferculorum albo zebranie potraw, wyd. i opr. J. Dumanowski i M. Spychaj z przedmową S. Lubomirskiego, „Monumenta Poloniae Culinaria”, t. I, Warszawa 2009[5]
  • 2010: J. Dumanowski, A. Pawlas J. Poznański, Sekrety kuchmistrzowskie Stanisława Czernieckiego. Przepisy z najstarszej polskiej książki kucharskiej z 1682 roku, Warszawa 2010[6]
  • 2011: "Moda bardzo dobra smażenia różnych konfektów i innych słodkości, a także przyrządzania wszelkich potraw, pieczenia chleba, i inne sekreta gospodarskie i kuchenne", opr. i wyd. J. Dumanowski i R. Jankowski, „Monumenta Poloniae Culinaria”, t. II, Warszawa 2011
  • 2011: J. Dumanowski, Tatarskie ziele w cukrze, czyli staropolskie słodycze, Warszawa 2011[7]
  • 2012: Półgęski, czarnina i karp w piernikach. Przepisy kulinarne z najstarszych książek kucharskich z regionu kujawsko-pomorskiego, wybrali i opracowali J. Dumanowski i A. Kleśta-Nawrocka, Gruczno 2012
  • 2012: Nauka gotowania do użytku ludu polskiego ułożona z prac konkursowych Marii Reszelskiej, Stanisławy Mittmann i Stefanii Królikowskiej, opracowali i wydali J. Dumanowski i M. J. Mazurkiewicz, Grudziądz 2012
  • 2012: W. W. Wielądko, Kucharz doskonały pożyteczny dla zatrudniających się gospodarstwem, wyd. i opr. J. Dumanowski przy współudziale A. Kleśty-Nawrockiej, „Monumenta Poloniae Culinaria”, t. III, Warszawa 2012
  • Księga szafarska dworu Jana III Sobieskiego 1695-1696, oprac. J. Dumanowski, M. Próba i Ł. Truściński, „Monumenta Poloniae Culinaria”, t. IV, red. J. Dumanowski, Warszawa 2013[8].
  • S. Czerniecki, Compendium ferculorum or collection of dishes, ed. by Jarosław Dumanowski in collaboration with M. Spychaj, Warszawa 2014[9].
  • Codzienność dawnej Francji. Życie i rzeczy w czasach ancien régime’u, MICHEL FIGEAC (red.), łtumaczenie z języka francuskiego: Dorota Sieńko, redakcja naukowa: Jarosław Dumanowski, Warszawa 2015[10].
  • Staropolskie przepisy kulinarne. Receptury rozproszone z XVI-XVIII w. Źródła drukowane, opr. Jarosław Dumanowski, Dorota Dias-Lewandowska i Marta Sikorska, Warszawa 2016[11].
  • France-Pologne. Contacts, échanges culturels, représentations (fin XVIe-Fin XIXe siècle), textes réunis Par Jarosław Dumanowski, Michel Figeac et Daniel Tollet, Paris 2016.
  • Rimvydas Laužikas, Liutauras Čeprackas, Jarosław Dumanowski, Arvydas Pacevičius, Oginskių dvaro virtuvėje, Vilnius 2016.
  • Staropolskie przepisy kulinarne. Receptury rozproszone z XVI-XVIII w. Źródła rękopiśmienne, wyd. J. Dumanowski, D. Dias-Lewandowska, M. Sikorska, „Monumenta Poloniae Culinaria”, red. J. Dumanowski, t. VII, Warszawa 2017[12].
  • J. Dumanowski, Kucharz doskonały. Sekrety kuchmistrzowskie Wojciecha Wielądki, Muzeum Pałacu Króla Jana III w Wilanowie, Warszawa 2018[13].
  • J. Dumanowski, M. Kasprzyk-Chevriaux, Kapłony i szczeżuje: Opowieści o zapomnianej kuchni polskiej, Wydawnictwo Czarne, Warszawa 2018[14].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Zakład Historii Nowożytnej [online], www.home.umk.pl [dostęp 2017-11-24] [zarchiwizowane z adresu 2016-12-25] (pol.).
  2. ↑ „Historia kuchni polskiej” – koprodukcja FINA w TVP [online], fina.gov.pl [dostęp 2024-06-29] (pol.).
  3. ↑ Jarosław Dumanowski, Hrabiowie na Lubrańcu: dzieje fortuny magnackiej, Toruń: Wydaw. Adam Marszałek, 2000, s. 165, ISBN 978-83-7174-760-1 [dostęp 2024-02-02].
  4. ↑ Jarosław Dumanowski, Świat rzeczy szlachty wielkopolskiej w XVIII wieku, Toruń: Wydawnictwo Uniwersytetu Mikołaja Kopernika, 2006, s. 364, ISBN 978-83-231-2021-6 [dostęp 2024-02-02].
  5. ↑ Stanisław Czerniecki i inni, Compendium ferculorum albo Zebranie potraw, Warszawa: Muzeum Pałac w Wilanowie, 2009, s. 240, ISBN 978-83-60959-01-5 [dostęp 2024-02-02].
  6. ↑ Jarosław Dumanowski, Andrzej Pawlas, Jerzy Poznański, Sekrety kuchmistrzowskie Stanisława Czernieckiego: przepisy z najstarszej polskiej książki kucharskiej z 1682 roku, Warszawa: Muzeum Pałac w Wilanowie, 2010, s. 142, ISBN 978-83-60959-93-0 [dostęp 2024-02-02].
  7. ↑ Jarosław Dumanowski, Tatarskie ziele w cukrze czyli Staropolskie słodycze, Warszawa: Muzeum Pałac w Wilanowie, 2011, s. 91, ISBN 978-83-60959-22-0 [dostęp 2024-02-02].
  8. ↑ Jarosław Dumanowski, Maciej Próba, Łukasz Truściński (red.), Księga szafarska dworu Jana III Sobieskiego 1695-1696, Monumenta Poloniae Culinaria = Polskie Zabytki Kulinarne, Warszawa: Muzeum Pałac w Wilanowie, 2013, s. 212, ISBN 978-83-63580-26-1 [dostęp 2024-02-02].
  9. ↑ Stanisław Czerniecki i inni, Compendium ferculorum or Collection of dishes, Monumenta Poloniae Culinaria = The Polish Culinary Monuments, Warszawa: Muzeum Pałac w Wilanowie, 2014, s. 193, ISBN 978-83-63580-40-7 [dostęp 2024-02-02].
  10. ↑ Jarosław Dumanowski, Michel Figeac, Dorota Sieńko (red.), Codzienność dawnej Francji: życie i rzeczy w czasach ancien régime'u, Warszawa: Muzeum Pałacu Króla Jana III w Wilanowie, 2015, s. 682, ISBN 978-83-63580-52-0 [dostęp 2024-02-02].
  11. ↑ Dorota Dias-Lewandowska, Jarosław Dumanowski, Marta Sikorska (red.), Staropolskie przepisy kulinarne: receptury rozproszone z XVI-XVIII w.: źródła drukowane, Monumenta Poloniae Culinaria = Polskie Zabytki Kulinarne, Warszawa: Muzeum Pałacu Króla Jana III Sobieskiego w Wilanowie, 2016, s. 373, ISBN 978-83-63580-71-1 [dostęp 2024-02-02].
  12. ↑ Stanisław Kostka Potocki i inni, Über die Kunst bei den Alten oder polnischer Winckelmann =: O sztuce u dawnych, czyli Winkelman Polski, 1815, wyd. 1. Auflage, Johann Joachim Winckelmann i Stanisław Kostka Potocki : nowe badania i dokumenty = Johann Joachim Winckelmann und Stanisław Kostka Potocki : neue Forschungen und Dokumente, Warszawa : Stendal: Muzeum Pałacu Króla Jana III w Wilanowie ; Winckelmann-Gesellschaft, 2018, s. 366, ISBN 978-3-7319-0706-0 [dostęp 2024-02-02].
  13. ↑ Jarosław Dumanowski, Maciej Nowicki, Kucharz doskonały: sekrety kuchmistrzowskie Wojciecha Wielądki, Silva Rerum, Warszawa: Muzeum Pałacu Króla Jana III w Wilanowie, 2018, s. 213, ISBN 978-83-63580-99-5 [dostęp 2024-02-02].
  14. ↑ Jarosław Dumanowski, Magdalena Kasprzyk-Chevriaux, Kapłony i szczeżuje : opowieść o zapomnianej kuchni polskiej, wyd. I, Wołowiec, s. 331, ISBN 978-83-8049-774-0, OCLC 1109728254 [dostęp 2021-02-05].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Jarosław_Dumanowski&oldid=74384792”