Jaskinia Świętego Szczepana
49°29′19″N 20°47′30″E/49,488611 20,791667| Plan jaskini | |
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Położenie | |
| Właściciel | |
| Długość |
41 m |
| Głębokość |
11 m |
| Deniwelacja |
11 m |
| Wysokość otworów |
1027 m n.p.m. |
| Ekspozycja otworów |
ku górze |
| Data odkrycia |
26 grudnia 1992 roku |
| Odkrywca |
Edward Borek |
| Kod |
(nr inwentarzowy PIG) K.Bsd-02.23 |
Położenie na mapie Beskidu Sądeckiego  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
| 49°29′19″N 20°47′30″E/49,488611 20,791667
| |
Jaskinia Świętego Szczepana – jaskinia w Beskidzie Sądeckim. Wejście do niej znajduje się na północnym zboczu zachodniego szczytu Wierchu nad Kamieniem, w pobliżu Jaskini Niedźwiedziej, Jaskini Małej Niedźwiedziej i Jaskini w Pękniętej Kopie, na wysokości 1027 m n.p.m. Długość jaskini wynosi 41 metrów, a jej deniwelacja 11 metrów[1][2].
Opis jaskini[edytuj | edytuj kod]
Za niedużym otworem wejściowym znajduje się pochylnia, która prowadzi do obszernej sali. W niej za 2-metrowym prożkiem zaczyna się korytarz, który idzie do rozgałęzienia. Stąd:
- na północny wschód prowadzi korytarz do 3,5-metrowej studzienki, z dna której można dostać się do wysokiego, szczelinowego korytarza
- na wprost idzie poprzeczny korytarz, który w lewo przez zacisk i prożek dochodzi z powrotem do sali, natomiast na prawo wraca do 3,5-metrowej studzienki[1].
Przyroda[edytuj | edytuj kod]
Jaskinia jest typu osuwiskowego. Nie ma w niej nacieków. Zamieszkują ją nietoperze. Są to podkowce małe i nocki duże. Flory nie badano[1].
Historia odkryć[edytuj | edytuj kod]
Jaskinię odkrył w grudniu 1992 roku, a także sporządził jej plan i opis, Edward Borek[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d Jaskinie Polski, Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy [online], jaskiniepolski.pgi.gov.pl [dostęp 2018-05-02] (pol.).
- ↑ Jaskinie Fliszu Karpackiego i Pienin, Polska Strona Taternictwa Jaskiniowego pod patronatem KTJ PZA [online], www.sktj.pl [dostęp 2018-05-02].