Jaskinia Krakowska
50°12′11″N 19°48′26″E/50,203117 19,807158| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Położenie | |
| Długość |
96 m |
| Deniwelacja |
14 |
| Wysokość otworów |
410 m n.p.m. |
| Ochrona i dostępność |
niedostępna |
Położenie na mapie gminy Skała  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa małopolskiego  | |
Położenie na mapie powiatu krakowskiego  | |
| 50°12′11″N 19°48′26″E/50,203117 19,807158
| |
Jaskinia Krakowska – jaskinia w Ojcowskim Parku Narodowym (OPN). Znajduje się w wąwozie Jamki, który jest orograficznie prawym odgałęzieniem Doliny Sąspowskiej[1].
Opis jaskini[edytuj | edytuj kod]
Jaskinia znajduje się w orograficznie prawym zboczu wąwozu Jamki, blisko wylotu wąwozu Dzikowiec. Za niezbyt dużym otworem ciągnie się poziomy korytarz przebiegający z północnego zachodu na południowy wschód. W jaskini jest też kilka kominów. Największy ma wysokość 11 m. Jaskinia powstała na spękaniach ciosowych w uławiconym późnojurajskim wapieniu. Na systemie dwóch krzyżujących się spękań ciosowych znajdują się jej kominy. Powstała w strefie wadycznej, ale w związku z budującymi ją warstwami ławicowymi[2].
Nacieki składają się głównie z polew. Miejscami na ścianach korytarza i na spągu występują na ich powierzchni niewielkie kryształy kalcytu. Część polew tworzy nacieki wełniste powstające przez konsolidacje mleka wapiennego[2].
Naukowcy stwierdzili występowanie w Jaskini Krakowskiej 9 gatunków nietoperzy[2].
Historia poznania[edytuj | edytuj kod]
Jaskinia znana była od dawna, a jej namulisko kilkakrotnie przekopywane. W 1872 r. O. Grube próbował wydobyć namulisko w pierwszej jej sali, jednak uniemożliwiła mu to gruba warstwa polewy kalcytowe. Pozyskane przy tej okazji artefakty przebadali Virchov w 1880 r. i Ferdynand Römer w 1883 r. Znaleźli szczątki kręgowców pochodzące z plejstocenu lub holocenu – dokładnie nie zostało to ustalone. Znaleziono także szczątki ludzkie, w tym czaszki, wyroby z kości, ceramikę i ślady ognisk[2]. W 1924 r. jaskinia uznana zastała za zabytek. Zinwentaryzował ją Kazimierz Kowalski w 1950 r.[1].
Wąwóz Jamki i Jaskinia Krakowska znajdują się na obszarze ochrony ścisłej OPN i wstęp do nich wymaga zgody dyrekcji parku. W 2010 r. otwór Jaskini Krakowskiej zamknięto kratą[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Jaskinia Krakowska [online], SKTJ [dostęp 2021-04-18].
- ↑ a b c d e Józef Partyka, Jaskinia Krakowska, Materiały 45. Sympozjum Speleologicznego. Ojców. 20–23.10.2011 r., ISBN 978-83-933874-0-3 [dostęp 2021-04-18].