Jaskinia w Sztolni Teresa na Miedziance
50°50′41″N 20°21′46″E/50,844722 20,362778| Plan jaskini | |
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Położenie | |
| Właściciel | |
| Długość |
270 (523 ze sztolniami) m |
| Deniwelacja |
16, (ze sztolniami 21 m) |
| Wysokość otworów |
281,5 m n.p.m. |
| Wysokość otworów nad dnem doliny |
0 m |
| Ekspozycja otworów |
ku górze |
| Data odkrycia |
znana od dawna |
| Ochrona i dostępność |
niedostępna turystycznie |
| Kod |
(nr inwentarzowy PIG) G-2.28 |
Położenie na mapie województwa świętokrzyskiego  | |
Położenie na mapie Polski  | |
| 50°50′41″N 20°21′46″E/50,844722 20,362778
| |
Jaskinia w Sztolni Teresa na Miedziance – jaskinia w Górach Świętokrzyskich. Wejście do niej znajduje się we wschodniej części góry Miedzianka, w nieczynnym kamieniołomie, niedaleko Jaskini Psiej, w pobliżu Chęcin, na wysokości 281,5 m n.p.m. Długość części naturalnej jaskini wynosi 270 metrów (razem ze sztolniami 523 m), a jej deniwelacja 16 metrów (razem ze sztolniami 21 m)[1].
Jaskinia znajduje się na terenie Rezerwatu Przyrody Góra Miedzianka i jest nieudostępniona turystycznie.
Opis jaskini[edytuj | edytuj kod]
Jaskinia posiada sztuczny, niewielki otwór wejściowy, za którym znajduje się pionowy zacisk prowadzący do lekko idącego w dół korytarza. Dochodzi on do kolejnego zacisku, spowodowanego niedawnym zawałem, i za nim rozgałęzia się na dwa ciągi. Jeden ciąg kończy się ślepo po kilku metrach, drugi, wąski prowadzi do szerokiego korytarza, który po kilkunastu metrach doprowadza do rozgałęzienia. Na lewo ciągnie się chodnik górniczy częściowo wypełniony wodą, na prawo zaś idzie ciąg dochodzący do 10-metrowego szybu. Kilka metrów przed szybem odchodzi w bok korytarzyk prowadzący do naturalnej sali zakończonej syfonem piaszczystym.
W rejonie szybu odchodzą:
- na lewo kilkumetrowy chodnik górniczy
- na wprost długi chodnik górniczy rozdzielający się pod koniec
- na prawo idzie ciąg prowadzący do naturalnych partii jaskini. Znajduje się tu skomplikowany system niewielkich korytarzyków i sal[2].
Przyroda[edytuj | edytuj kod]
W jaskini brak jest nacieków. Znajdują się w niej małe jeziorka i kałuże. Ściany są mokre, brak jest na nich roślinności. W jaskini zimują nietoperze[2].
Historia odkryć[edytuj | edytuj kod]
Jaskinia była znana od dawna. Wydobycie rud miedzi prowadzono w niej głównie w XIX wieku. Sztolnia początkowo nosiła nazwę Antoni, którą później zmieniono na obecną. Opis i plan jaskini sporządził Krzysztof Recielski przy pomocy Agnieszki Gajewskiej i Dariusza Lermera w 1990 roku[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Jaskinia w Sztolni Teresa na Miedziance, Polska Strona Taternictwa Jaskiniowego pod patronatem KTJ PZA [online], www.sktj.pl [dostęp 2017-12-03].
- ↑ a b c Jaskinie Polski, Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy [online], jaskiniepolski.pgi.gov.pl [dostęp 2017-12-03] (pol.).