Jerzy Hawranek

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jerzy Hawranek
Państwo działania

 Polska

Data i miejsce urodzenia

1 września 1942
Mikulovice

profesor nauk chemicznych
Specjalność: chemia fizyczna i teoretyczna, informatyka chemiczna, spektroskopia molekularna[1]
Profesura

14 stycznia 1992[1]

Jerzy Piotr Hawranek (ur. 1 września 1942 w Mikulovicach (Czechy)[2]) – polski chemik, dr hab., profesor zwyczajny Wydziału Chemii Uniwersytetu Wrocławskiego[1].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

W 1964 ukończył studia chemiczne na Uniwersytecie Wrocławskim[2], tam w 1970 obronił pracę doktorską Polarność i natężenie pasm absorpcyjnych w podczerwieni wiązań wodorowych napisaną pod kierunkiem Lucjana Sobczyka[3], w 1976 uzyskał stopień doktora habilitowanego na podstawie pracy Wyznaczanie zespolonego współczynnika załamania w funkcji częstości oraz natężeń absolutnych pasm absorpcyjnych w podczerwieni[4]. 14 stycznia 1992 nadano mu tytuł profesora w zakresie nauk chemicznych[1].

W latach 1983–2012 kierował w Instytucie Chemii UWr. Zakładem Zastosowań ETO w Chemii (od 1988 pod nazwą Zakład ETO)[5], w latach 1992–2013 kierował tamże Zespołem spektroskopii cieczy molekularnych[6]. W latach 1999–2005 był dziekanem Wydziału Chemii UWr.[7]

W 2002 został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski[8]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]