Jerzy Synowiec (prawnik)

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jerzy Synowiec
Data i miejsce urodzenia

1 lipca 1953
Gorzów Wielkopolski

Zawód, zajęcie

prawnik

Alma Mater

Uniwersytet im. Adama Mickiewicza

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Srebrny Krzyż Zasługi

Jerzy Piotr Synowiec (ur. 1 lipca 1953 w Gorzowie Wielkopolskim[1]) – polski prawnik, adwokat i samorządowiec, działacz opozycji w okresie PRL.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

W 1977 ukończył studia prawnicze na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Odbył aplikację sądową i adwokacką, po czym w 1983 rozpoczął praktykę w zawodzie adwokata w Gorzowie Wielkopolskim[2].

Od 1980 zaangażowany w działalność opozycyjną, współpracował z redakcjami pism MKZ i regionalnej „Solidarności”, był członkiem Komitetu Obrony Więzionych za Przekonania. Po wprowadzeniu stanu wojennego był uczestnikiem spotkania organizującego miejski komitet strajkowy. Występował jako obrońca w procesach politycznych (w czasie aplikacji jako substytut adwokatów), co skutkowało postępowaniem dyscyplinarnym. Współpracował z podziemnymi strykturami związku, zajmował się również kolportażem wydawnictw drugiego obiegu[1].

Do 1993 praktykował w ramach zespołów adwokackich, w 1993 podjął działalność zawodową w ramach prywatnej kancelarii adwokackiej[1]. W latach 2004–2010 był zastępcą dziekana Okręgowej Rady Adwokackiej. Związany z lokalnymi klubami sportowymi, m.in. od 1991 do 2001 był prezesem i wiceprezesem Stali Gorzów Wielkopolski[2].

W 1990 tworzył gorzowskie struktury partii Ruch Obywatelski Akcja Demokratyczna[3]. Od 1998 do 2002 pełnił mandat radnego Gorzowa Wielkopolskiego z listy Unii Wolności[1]. W 2010 i w 2014 z ramienia Platformy Obywatelskiej uzyskiwał mandat radnego Gorzowa Wielkopolskiego[4][5]. Od 2014 należał do tej partii[3], a wystąpił z niej pod koniec maja 2015[6], zaś miesiąc później znalazł się wśród założycieli struktur Nowoczesnej[7]. W 2018 powrócił do gorzowskiej rady miejskiej z ramienia lokalnego komitetu[8]. W 2022 ponownie wstąpił do klubu radnych Platformy Obywatelskiej[9]. W 2024 utrzymał mandat radnego na kolejną kadencję[10].

Odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi (2013)[11] oraz Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (2014)[12][13].

Mąż prawniczki i działaczki samorządowej Anny Synowiec[14].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c d Nota biograficzna w Encyklopedii Solidarności. [dostęp 2014-12-13].
  2. ↑ a b Jerzy Synowiec. adwokaci.blink.pl. [dostęp 2014-12-13].
  3. ↑ a b Rodzina Synowców opuszcza Platformę. gazeta.pl, 29 maja 2015. [dostęp 2015-08-02].
  4. ↑ Serwis PKW – Wybory 2010. [dostęp 2014-12-13].
  5. ↑ Serwis PKW – Wybory 2014. [dostęp 2014-12-13].
  6. ↑ Jerzy Synowiec odszedł z Platformy Obywatelskiej. gazetalubuska.pl, 28 maja 2015. [dostęp 2015-08-02].
  7. ↑ Jerzy Wierchowicz: NowoczesnaPL tworzy struktury w naszym mieście. echogorzowa.pl, 28 czerwca 2015. [dostęp 2015-08-02].
  8. ↑ Serwis PKW – Wybory 2018. [dostęp 2018-10-22].
  9. ↑ Jerzy Synowiec wraca do PO. Nie ma już więc klubu radnych Kocham Gorzów. gazetalubuska.pl, 30 listopada 2022. [dostęp 2023-03-19].
  10. ↑ Serwis PKW – Wybory 2024. [dostęp 2024-04-08].
  11. ↑ M.P. z 2013 r. poz. 479
  12. ↑ M.P. z 2015 r. poz. 54
  13. ↑ Odznaczenia w 33. rocznicę stanu wojennego. prezydent.pl, 13 grudnia 2014. [dostęp 2014-12-13].
  14. ↑ Agata Wolańska: Pan i Pani Synowiec, czyli para znanych prawników z Gorzowa. gazetalubuska.pl, 10 grudnia 2016. [dostęp 2024-05-06].
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Jerzy_Synowiec_(prawnik)&oldid=73715452”