Przejdź do zawartości

Jewgienij Zababachin

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jewgienij Zababachin
ilustracja
Państwo działania

ZSRR

Data i miejsce urodzenia

16 stycznia 1917
Moskwa

Data i miejsce śmierci

27 grudnia 1984
Snieżynsk

doktor nauk fizyczno-matematycznych
Specjalność: fizyka jądrowa
Alma Mater

Moskiewski Uniwersytet Państwowy

Odznaczenia
Złota Gwiazda Bohatera Pracy Socjalistycznej Nagroda Leninowska Nagroda Stalinowska Nagroda Stalinowska Nagroda Stalinowska
Order Lenina Order Lenina Order Lenina Order Lenina Order Lenina Order Rewolucji Październikowej Order Czerwonego Sztandaru Pracy Order Czerwonego Sztandaru Pracy Medal „Za zasługi bojowe”

Jewgienij Iwanowicz Zababachin (ros. Евгений Иванович Забабахин, ur. 3 stycznia?/16 stycznia 1917 w Moskwie, zm. 27 grudnia 1984 w Snieżynsku) – radziecki fizyk jądrowy, jeden z twórców broni atomowej w ZSRR.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Od 1924 mieszkał z rodziną w miejscowości Bakowka (obecnie część miasta Odincowo), w 1931 skończył moskiewską szkołę, a w 1936 technikum, w 1938 rozpoczął studia na Wydziale Fizycznym Moskiewskiego Uniwersytetu Państwowego.

Latem 1941 został skierowany do budowania umocnień w Rosławiu, a w październiku 1941 powołany do Armii Czerwonej, w 1944 ukończył Wojskowo-Powietrzną Akademię Inżynieryjną im. Żukowskiego, w 1947 obronił pracę dyplomową w Moskiewskim Uniwersytecie Państwowym. Został młodszym pracownikiem naukowym w Wydziale Teoretycznym Instytutu Fizyki Chemicznej Akademii Nauk ZSRR w grupie prof. Jakowa Zeldowicza, jednocześnie w latach 1944–1948 wykładał na katedrze balistyki Akademii Wojskowo-Powietrznej im. Żukowskiego, od kwietnia 1948 pracował w OKB-11 Pierwszego Głównego Zarządu Rady Ministrów ZSRR w Sarowie jako młodszy pracownik naukowy, starszy pracownik naukowy, szef działu i od 1955 zastępca głównego konstruktora. Od 1949 należał do WKP(b). Brał aktywny udział w teoretycznych pracach nad stworzeniem broni atomowej w ZSRR. W kwietniu 1955 został zastępcą kierownika naukowego, a w sierpniu 1960 kierownikiem naukowym Instytutu Naukowo-Badawczego-1011 w mieście Czelabińsk-79 (obecnie Snieżynsk), od 1958 był członkiem korespondentem, a od 1968 członkiem rzeczywistym Akademii Nauk ZSRR, w 1977 otrzymał stopień generała porucznika inżyniera. W 1967 został honorowym obywatelem Snieżynska. Jego imieniem nazwano ulicę w Snieżynsku.

Odznaczenia i nagrody

[edytuj | edytuj kod]

I medale.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]