Jewgienija Biriukowa
| Państwo | |||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
18 grudnia 1952 | ||||||||||||||||||||||||
| Gra |
praworęczna | ||||||||||||||||||||||||
| Gra pojedyncza | |||||||||||||||||||||||||
| Australian Open |
3R (1973) | ||||||||||||||||||||||||
| Roland Garros |
1R (1973) | ||||||||||||||||||||||||
| Wimbledon |
2R (1972) | ||||||||||||||||||||||||
| US Open |
1R (1973) | ||||||||||||||||||||||||
| Gra podwójna | |||||||||||||||||||||||||
| Wygrane turnieje |
2 | ||||||||||||||||||||||||
| Australian Open |
QF (1973) | ||||||||||||||||||||||||
| Roland Garros |
SF (1973) | ||||||||||||||||||||||||
| Wimbledon |
1R (1972) | ||||||||||||||||||||||||
| US Open |
1R (1973) | ||||||||||||||||||||||||
| Dorobek medalowy | |||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||
Jewgienija Biriukowa (ur. 18 grudnia 1952[1] w Baku[2]) – azerska tenisistka, wcześniej reprezentująca ZSRR.
Kariera tenisowa[edytuj | edytuj kod]
W 1971 roku brała udział w międzynarodowych mistrzostwach Polski w tenisie. W finale gry pojedynczej przegrała z Olgą Morozową 3:6, 1:6. W spotkaniu o tytuł deblowy razem z Morozową pokonały Odile de Roubin i Christinę Lindström 4:6, 6:4, 6:0[3].
W 1972 roku została mistrzynią Związku Radzieckiego w tenisie; sezon kończyła jako najwyżej sklasyfikowana zawodniczka radziecka[2]. W tym samym roku wspólnie z Janet Young wygrały turniej deblowy w Adelaide, w meczu mistrzowskim pokonując parę Evonne Goolagong–Helen Gourlay 6:3, 6:2. We wrześniu 1973 roku awansowała do finału zawodów singlowych w Charlotte, w którym przegrała z Evonne Goolagong 2:6, 0:6[4][5].
W rywalizacji singlowej i deblowej uczestniczyła we wszystkich turniejach zaliczanych do Wielkiego Szlema. W 1973 roku osiągnęła półfinał French Open w grze podwójnej kobiet[6].
W 1977 roku podczas letniej uniwersjady w Sofii zdobyła trzy brązowe medale: w grze pojedynczej, podwójnej i mieszanej. Dwa lata później w Meksyku zajęła drugie miejsce w rozgrywkach singlowych i mikstowych, natomiast w deblu uzyskała trzecią pozycję[7].
Historia występów wielkoszlemowych[edytuj | edytuj kod]
- Legenda
W, wygrany turniej
F, przegrana w finale
SF, przegrana w półfinale
QF, przegrana w ćwierćfinale
xR, przegrana w x rundzie
Qx, przegrana w x rundzie kwalifikacji
A, brak startu
NH, turniej nie odbył się
Występy w grze pojedynczej[edytuj | edytuj kod]
| Turniej | 1972 | 1973 | Tytuły | Z–P |
|---|---|---|---|---|
| Australian Open | A | 3R | 0 / 1 | 1 – 1 |
| French Open | A | 1R | 0 / 1 | 0 – 1 |
| Wimbledon | 2R | A | 0 / 1 | 1 – 1 |
| US Open | A | 1R | 0 / 1 | 0 – 1 |
Występy w grze podwójnej[edytuj | edytuj kod]
| Turniej | 1972 | 1973 | Tytuły | Z–P |
|---|---|---|---|---|
| Australian Open | A | QF | 0 / 1 | 1 – 1 |
| French Open | A | SF | 0 / 1 | 3 – 1 |
| Wimbledon | 1R | A | 0 / 1 | 0 – 1 |
| US Open | A | 1R | 0 / 1 | 0 – 1 |
Występy w grze mieszanej[edytuj | edytuj kod]
| Turniej | 1972 | 1973 | Tytuły | Z–P |
|---|---|---|---|---|
| Australian Open | A | A | 0 / 0 | 0 – 0 |
| French Open | A | 2R | 0 / 1 | 1 – 1 |
| Wimbledon | 2R | A | 0 / 1 | 1 – 1 |
| US Open | A | 2R | 0 / 1 | 1 – 1 |
Finały turniejów WTA[edytuj | edytuj kod]
| Legenda | |
|---|---|
| Wielki Szlem | |
| Igrzyska olimpijskie | |
| WTA Tour Championships | |
| 1971 – 1987 |
|
| Virginia Slims Circuit | |
| Grand Prix Series | |
| Colgate Series | |
Gra pojedyncza 1 (0–1)[edytuj | edytuj kod]
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Przeciwniczka | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|
| Finalistka | 1. | 16 września 1973 | Charlotte | Ceglana |  Evonne Goolagong
|
2:6, 0:6 |
Gra podwójna 1 (1–0)[edytuj | edytuj kod]
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partnerka | Przeciwniczki | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Zwyciężczyni | 1. | 21 lutego 1971 | Moskwa | Dywanowa (hala) |  Maryna Kroszyna
|
Jelena Granaturowa Olga Morozowa
|
7:6, 5:7, 7:5 |
| Zwyciężczyni | 2. | 17 grudnia 1972 | Adelaide | Trawiasta | Janet Young
|
Evonne Goolagong Helen Gourlay
|
6:3, 6:2 |
Gra mieszana 1 (0–1)[edytuj | edytuj kod]
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partner | Przeciwnicy | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Finalistka | 1. | 21 lutego 1971 | Moskwa | Dywanowa (hala) | Siergiej Lichaczow
|
Olga Morozowa Aleksandre Metreweli
|
3:6, 4:6 |
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Eugenia Birioukova. tennisabstract.com. [dostęp 2023-04-17]. (ang.).
- ↑ a b John Nelson Washburn: Cinderella Is Discovered in Soviet Tennis. The New York Times, 1973-05-13. [dostęp 2023-04-17]. (ang.).
- ↑ Komisja Historyczna PZT: Międzynarod. mistrzostwa Polski kobiet i mężczyzn. Polski Związek Tenisowy. [dostęp 2023-04-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-12-30)]. (pol.).
- ↑ Miss Goolagong Reaches Charlotte Tennis Final. The New York Times, 1973-09-16. [dostęp 2023-04-17]. (ang.).
- ↑ Birioukova, Eugenia. GrandSlamHistory.com. [dostęp 2023-04-17]. (ang.).
- ↑ French Open 1973 Tennis Tournament. Międzynarodowa Federacja Tenisowa. [dostęp 2023-04-17]. (ang.).
- ↑ World University Games Tennis Medalists. HickokSports.com. [dostęp 2023-04-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-12-04)]. (ang.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Profil na stronie WTA [online], Women’s Tennis Association [dostęp 2023-04-17] (ang.).
- Profil na stronie ITF [online], International Tennis Federation [dostęp 2023-04-17] (ang.).