Olga Morozowa

Olga Morozowa

Pełne imię i nazwisko	Olga Wasiljewna Morozowa Rubenowa
Państwo	Rosja
Data i miejsce urodzenia	22 lutego 1949 Moskwa
Wzrost	170 cm
Gra	praworęczna, jednoręczny backhand
Status profesjonalny	1968
Zakończenie kariery	1977
Gra pojedyncza
Wygrane turnieje	11
Najwyżej w rankingu	7 (3 listopada 1975)
Australian Open	QF (1972, 1975)
Roland Garros	F (1974)
Wimbledon	F (1974)
US Open	QF (1972)
Gra podwójna
Wygrane turnieje	21
Australian Open	F (1975)
Roland Garros	W (1974)
Wimbledon	SF (1974)
US Open	F (1976)
Dorobek medalowy
Reprezentacja ZSRR Uniwersjada złoto Moskwa 1973 gra pojedyncza złoto Moskwa 1973 gra podwójna złoto Moskwa 1973 gra mieszana

Olga Wasiljewna Morozowa, ros. Ольга Васильевна Морозова, zamężna Rubenowa (ur. 22 lutego 1949 w Moskwie) – tenisistka rosyjska, zwyciężczyni wielkoszlemowego French Open w grze podwójnej, finalistka French Open i Wimbledonu w grze pojedynczej, reprezentantka w Pucharze Federacji.

Kariera tenisowa

Praworęczna Olga Morozowa preferowała ofensywny styl gry „serwis-wolej”. Jest uważana za najwybitniejszą reprezentantkę ZSRR w tenisie, pierwszą z tytułem wielkoszlemowym, a także pierwszą z tytułem międzynarodowej mistrzyni USA (halowe mistrzostwo w 1973 z Maryną Kroszyną). W 1965 wygrała grę pojedynczą juniorek na Wimbledonie. W 1968 w parze z Gruzinem w barwach radzieckich Aleksandrem Metrewelim dotarła po raz pierwszy do wimbledońskiego finału gry mieszanej, przegrywając z Australijczykami Kenem Fletcherem i Margaret Court 1:6, 12:14. Dwa lata później w finale miksta na Wimbledonie, ponownie z Metrewelim, nie sprostała Rumunowi Ilie Năstase i Amerykance Rosie Casals, przegrywając po zaciętym meczu 3:6, 6:4, 7:9.

W grze pojedynczej w każdej z imprez Wielkiego Szlema doszła przynajmniej do ćwierćfinału. Najlepsze rezultaty uzyskała w 1974, kiedy spotkała się w finale French Open i Wimbledonu z Chris Evert. Oba mecze przegrała w dwóch setach. Na mistrzostwach Francji powetowała sobie porażkę singlową tytułem w grze podwójnej, partnerując swojej finałowej rywalce Evert. W drodze do finału na Wimbledonie pokonała w ćwierćfinale obrończynię tytułu Billie Jean King, a w półfinale Brytyjkę Virginię Wade. Miała na koncie także zwycięstwa m.in. nad Evonne Goolagong, Haną Mandlíkovą, Mimą Jaušovec, Wendy Turnbull, Virginią Ruzici. W latach 1973–1976 figurowała w czołowej dziesiątce rankingu światowego, w tym jako nr 4 w 1974.

Do innych znaczących osiągnięć singlowych Morozowej można zaliczyć finał Italian Open w Rzymie w 1972 (porażka z Lindą Tueno) oraz mistrzostwo Europy amatorów w tymże roku. W 1971 wygrała międzynarodowe mistrzostwa Polski. Kilkakrotnie zdobywała tytuł mistrzyni ZSRR. Karierę zawodową zakończyła formalnie w 1977, kiedy władze radzieckie zabroniły międzynarodowych kontaktów sportowych w proteście wobec dopuszczenia do rywalizacji zawodników z RPA. Od tego czasu występowała jedynie w rozgrywkach Pucharu Federacji, w ramach których łącznie rozegrała 18 spotkań (z czego 14 zwycięskich). Ostatni raz wystąpiła w reprezentacji ZSRR w 1980, ponosząc dotkliwą porażkę z Tracy Austin.

Ukończyła studia medyczne na uniwersytecie w Moskwie, wyszła za mąż za inżyniera Wiktora Rubenowa. Po zakończeniu kariery zawodniczej była m.in. trenerką narodowej ekipy radzieckiej i brytyjskiej oraz osobistą trenerką Jeleny Diemientjewej.

Historia występów wielkoszlemowych

Legenda

     W, wygrany turniej

     F, przegrana w finale

     SF, przegrana w półfinale

     QF, przegrana w ćwierćfinale

     xR, przegrana w x rundzie

      A, brak startu

     NH, turniej się nie odbył

     Początek Ery Open

Występy w grze pojedynczej

Turniej	1966	1967	1968		1969	1970	1971	1972	1973	1974	1975	1976	1977	Tytuły (w EO)	Z–P (w EO)
Australian Open	A	A	A		A	A	A	QF	A	A	QF	A	A	0 / 2 (0 / 2)	4 – 2 (4 – 2)
French Open	A	1R		2R	3R	2R	2R	QF	2R	F	SF	A	A	0 / 9 (0 / 8)	17 – 9 (17 – 8)
Wimbledon	1R	A		1R	4R	2R	3R	4R	QF	F	QF	QF	A	0 / 10 (0 / 9)	22 – 10 (22 – 9)
US Open	A	A		A	A	3R	A	QF	3R	A	2R	3R	A	0 / 5 (0 / 5)	9 – 5 (9 – 5)
Ranking na koniec roku								10		8	7	9	–	0 / 26 (0 / 24)	52 – 26 (52 – 24)

Występy w grze podwójnej

Turniej	1966	1967	1968		1969	1970	1971	1972	1973	1974	1975	1976	1977	Tytuły (w EO)	Z–P (w EO)
Australian Open	A	A	A		A	A	A	SF	A	A	F	A	A	0 / 2 (0 / 2)	4 – 2 (4 – 2)
French Open	A	1R		1R	2R	3R	3R	QF	SF	W	F	A	A	0 / 9 (0 / 8)	11 – 7 (11 – 6)
Wimbledon	1R	A		2R	2R	3R	2R	QF	3R	SF	QF	1R	A	0 / 10 (0 / 9)	14 – 10 (14 – 9)
US Open	A	A		A	A	QF	A	QF	SF	A	QF	F	A	0 / 5 (0 / 5)	14 – 5 (14 – 5)
Ranking na koniec roku	Ranking nie był publikowany													1 – 26 (1 – 24)	43 – 24 (43 – 22)

Występy w grze mieszanej

Turniej	1966	1967	1968		1969	1970	1971	1972	1973	1974	1975	1976	1977		1989	Tytuły (w EO)	Z–P (w EO)
Australian Open	A	A	A		A	Turniej nie był rozgrywany									A	0 / 0	0 – 0
French Open	A	1R		1R	3R	QF	SF	QF	2R	A	2R	A	A		A	0 / 8 (0 / 7)	9 – 8 (9 – 7)
Wimbledon	A	A		F	3R	F	3R	4R	SF	QF	SF	1R	A		A	0 / 9 (0 / 9)	24 – 9 (24 – 9)
US Open	A	A		A	A	2R	A	3R	QF	A	SF	2R	A		1R	0 / 6 (0 / 6)	8 – 5 (8 – 5)
																0 / 23 (0 / 22)	41 – 22 (41 – 21)

Finały turniejów WTA

Legenda
Wielki Szlem
Igrzyska olimpijskie
WTA Tour Championships
1971 – 1987
	Virginia Slims Circuit
	Grand Prix Series
	Colgate Series

Gra pojedyncza 21 (11–10)

Końcowy wynik	Nr	Data	Turniej	Nawierzchnia	Przeciwniczka	Wynik finału
Finalistka	1.	22 lutego 1970	Moskwa	Dywanowa (hala)	Helga Niessen Masthoff	5:7, 6:2, 3:6
Finalistka	2.	13 czerwca 1970	Beckenham	Trawiasta	Patti Hogan	1:6, 3:6
Zwyciężczyni	1.	26 grudnia 1970	Adelaide	Trawiasta	Kristien Kemmer	6:4, 4:6, 9:7
Finalistka	3.	10 stycznia 1971	Sydney	Trawiasta	Margaret Smith Court	2:6, 2:6
Zwyciężczyni	2.	21 lutego 1971	Moskwa	Dywanowa (hala)	Maria Kull	6:1, 7:5
Zwyciężczyni	3.	2 maja 1971	Buenos Aires	Ceglana	Anna-Maria Nasuelli	6:3, 6:4
Finalistka	4.	23 stycznia 1972	Adelaide	Trawiasta	Evonne Goolagong	6:7(4), 3:6
Finalistka	5.	6 lutego 1972	Perth	Trawiasta	Evonne Goolagong	2:6, 5:7
Finalistka	6.	2 maja 1972	Rzym	Ceglana	Linda Tuero	4:6, 3:6
Zwyciężczyni	4.	17 czerwca 1972	Beckenham	Trawiasta	Jill Cooper	6:4, 6:1
Zwyciężczyni	5.	27 sierpnia 1972	Orange	Trawiasta	Maryna Kroszyna	6:2, 6:7, 7:5
Finalistka	7.	25 marca 1973	Akron	Dywanowa (hala)	Chris Evert	3:6, 4:6
Zwyciężczyni	6.	23 czerwca 1973	Londyn	Trawiasta	Evonne Goolagong	6:2, 6:3
Zwyciężczyni	7.	22 lipca 1973	Kitzbühel	Ceglana	Evonne Goolagong	tytuł wspólny, mecz nie odbył się
Zwyciężczyni	8.	28 kwietnia 1974	Filadelfia	Dywanowa (hala)	Billie Jean King	7:6, 6:1
Finalistka	8.	15 czerwca 1974	French Open	Ceglana	Chris Evert	1:6, 2:6
Finalistka	9.	6 lipca 1974	Wimbledon	Trawiasta	Chris Evert	0:6, 4:6
Zwyciężczyni	9.	8 grudnia 1974	Adelaide	Trawiasta	Evonne Goolagong	7:6, 2:6, 6:2
Finalistka	10.	15 grudnia 1974	Perth	Trawiasta	Margaret Smith Court	4:6, 5:7
Zwyciężczyni	10.	19 stycznia 1975	Moskwa	Dywanowa (hala)	Jelena Granaturowa	6:0, 1:6, 6:4
Zwyciężczyni	11.	12 czerwca 1976	Beckenham	Trawiasta	Marise Kruger	7:5, 2:6, 6:3

Gra podwójna 35 (21–14)

Końcowy wynik	Nr	Data	Turniej	Nawierzchnia	Partnerka	Przeciwniczki	Wynik finału
Zwyciężczyni	1.	15 lipca 1968	Båstad	Ceglana	Eva Lundquist	Kathleen Harter Julie Heldman	6:0, 6:4
Zwyciężczyni	2.	26 grudnia 1970	Adelaide	Trawiasta	Kerry Harris	Patti Hogan Sharon Walsh	8:6, 6:8, 6:3
Zwyciężczyni	3.	10 stycznia 1971	Sydney	Trawiasta	Margaret Smith Court	Helen Gourlay Kerry Harris	6:2, 6:0
Zwyciężczyni	4.	1 lutego 1971	Melbourne	Trawiasta	Margaret Smith Court	Helen Gourlay Kerry Harris	nie rozegrano, tytuł wspólny
Finalistka	1.	21 lutego 1971	Moskwa	Dywanowa (hala)	Jelena Granaturowa	Jewgienija Biriukowa Maryna Kroszyna	6:7, 7:5, 5:7
Zwyciężczyni	5.	2 maja 1971	Buenos Aires	Ceglana	Betty Stöve	Beatriz Araújo Ines Roget	7:5, 6:1
Finalistka	2.	12 czerwca 1971	Beckenham	Trawiasta	Zaiga Jansone	Christine Janes Nell Truman	3:6, 7:9
Zwyciężczyni	6.	23 stycznia 1972	Adelaide	Trawiasta	Evonne Goolagong	Kerry Hogarth Marilyn Tesch	6:3, 6:0
Finalistka	3.	6 lutego 1972	Perth	Trawiasta	Janet Young	Barbara Hawcroft Evonne Goolagong	6:3, 4:6, 3:6
Zwyciężczyni	7.	2 maja 1972	Rzym	Ceglana	Lesley Hunt	Gail Sherriff Chanfreau Rosalba Vido	6:3, 6:4
Zwyciężczyni	8.	17 czerwca 1972	Beckenham	Trawiasta	Sharon Walsh	Laura duPont Mona Schallau	8:6, 6:1
Zwyciężczyni	9.	27 sierpnia 1972	Orange	Trawiasta	Maryna Kroszyna	Carole Caldwell Graebner Patti Hogan	6:7, 6:2, 6:2
Zwyciężczyni	10.	18 marca 1973	Boston	Dywanowa (hala)	Maryna Kroszyna	Evonne Goolagong Janet Young	6:2, 6:4
Zwyciężczyni	11.	10 czerwca 1973	Rzym	Ceglana	Virginia Wade	Martina Navrátilová Renáta Tomanová	3:6, 6:2, 7:5
Zwyciężczyni	12.	17 czerwca 1973	Beckenham	Trawiasta	Maryna Kroszyna	Jackie Fayter-Hough Peggy Michel	8:6, 6:3
Zwyciężczyni	13.	22 lipca 1973	Kitzbühel	Ceglana	Aleksandra Iwanowa	Evonne Goolagong Janet Young	2:6, 6:4, 6:2
Finalistka	4.	24 marca 1974	Akron	Dywanowa (hala)	Julie Heldman	Rosie Casals Billie Jean King	2:6, 4:6
Zwyciężczyni	14.	21 kwietnia 1974	St. Petersburg	Ceglana	Betty Stöve	Chris Evert Evonne Goolagong	6:4, 6:2
Zwyciężczyni	15.	5 maja 1974	Hilton Head	Ceglana	Rosie Casals	Helen Gourlay Cawley Karen Krantzcke	6:2, 6:1
Zwyciężczyni	16.	2 czerwca 1974	Rzym	Ceglana	Chris Evert	Helga Masthoff Heide Orth	walkower
Zwyciężczyni	17.	15 czerwca 1974	French Open	Ceglana	Chris Evert	Gail Chanfreau Katja Ebbinghau	6:4, 2:6, 6:1
Finalistka	5.	23 czerwca 1974	Eastbourne	Trawiasta	Chris Evert	Helen Gourlay Karen Krantzcke	2:6, 0:6
Zwyciężczyni	18.	15 grudnia 1974	Perth	Trawiasta	Martina Navrátilová	Lesley Hunt Kazuko Sawamatsu	6:1, 6:3
Finalistka	6.	22 grudnia 1974	Sydney	Trawiasta	Martina Navrátilová	Evonne Goolagong Peggy Michel	7:6, 4:6, 1:6
Finalistka	7.	1 stycznia 1975	Australian Open	Trawiasta	Margaret Smith Court	Evonne Goolagong Peggy Michel	6:7, 6:7
Finalistka	8.	16 lutego 1975	Chicago	Dywanowa (hala)	Margaret Smith Court	Chris Evert Martina Navrátilová	2:6, 5:7
Finalistka	9.	6 maja 1975	Hilton Head	Ceglana	Rosie Casals	Evonne Goolagong Virginia Wade	6:4, 4:6, 2:6
Finalistka	10.	15 czerwca 1975	French Open	Ceglana	Julie Anthony	Chris Evert Martina Navrátilová	3:6, 2:6
Zwyciężczyni	19.	22 czerwca 1975	Eastbourne	Trawiasta	Julie Anthony	Evonne Goolagong Cawley Peggy Michel	6:2, 6:4
Finalistka	11.	30 listopada 1975	Tokio	Dywanowa (hala)	Jeanne Evert	Rosie Casals Françoise Durr	3:6, 3:6
Zwyciężczyni	20.	25 stycznia 1976	Waszyngton	Dywanowa (hala)	Virginia Wade	Mona Guerrant Wendy Overton	7:6(2), 6:2
Zwyciężczyni	21.	2 lutego 1976	Chicago	Dywanowa (hala)	Virginia Wade	Evonne Goolagong Cawley Martina Navrátilová	6:7(4), 6:4, 6:4
Finalistka	12.	12 czerwca 1976	Beckenham	Trawiasta	Natalja Czmyriowa	Brigitte Cuypers Annette Du Plooy	7:9, 4:6
Nierozstrzygnięte	13.	20 czerwca 1976	Eastbourne	Trawiasta	Virginia Wade	Chris Evert Martina Navrátilová	1:6, 1:1 przerwany z powodu deszczu
Finalistka	14.	11 września 1976	US Open	Ceglana	Virginia Wade	Linky Boshoff Ilana Kloss	1:6, 4:6

Gra mieszana 4 (2–2)

Końcowy wynik	Nr	Data	Turniej	Nawierzchnia	Partner	Przeciwnicy	Wynik finału
Finalistka	1.	6 lipca 1968	Wimbledon	Trawiasta	Aleksandre Metreweli	Margaret Smith Court Ken Fletcher	1:6, 12:14
Finalistka	2.	3 lipca 1970	Wimbledon	Trawiasta	Aleksandre Metreweli	Rosie Casals Ilie Năstase	3:6, 6:4, 7:9
Zwyciężczyni	1.	21 lutego 1971	Moskwa	Dywanowa (hala)	Aleksandre Metreweli	Jewgienija Biriukowa Siergiej Lichaczow	6:3, 6:4
Zwyciężczyni	2.	17 czerwca 1973	Beckenham	Trawiasta	Aleksandre Metreweli	Marita Redondo Jean-Baptiste Chanfreau	6:3, 6:1

Występy w Turnieju Mistrzyń

W grze pojedynczej

Rok	Rezultat	Rywalka	Wynik
1975	Faza grupowa	Evonne Goolagong Chris Evert Marcie Louie	5:7, 3:6 0:6, 2:6 4:6, 6:1, 6:1
1976	Runda kwalifikacyjna	Françoise Durr	6:7, 3:6

Występy w turnieju WTA Doubles Championships

Rok	Rezultat	Partnerka	Przeciwniczki	Wynik
1976	Półfinał	Virginia Wade	Mona Guerrant Ann Kiyomura	3:6, 1:6

Bibliografia

• Profil na stronie WTA [online], Women’s Tennis Association [dostęp 2023-08-28]  (ang.).
• Profil na stronie ITF [online], International Tennis Federation [dostęp 2023-08-28]  (ang.).
• Profil na stronie Pucharu Billie Jean King [online], Billie Jean King Cup [dostęp 2023-08-28]  (ang.).
• Bud Collins, Tennis Encyclopedia, Visible Ink Press, Detroit 1997
• Martin Hedges, The Concise Dictionary of Tennis, Mayflower Books Inc, Nowy Jork 1978