Joe-Max Moore

Joe-Max Moore

Data i miejsce urodzenia	23 lutego 1971 Tulsa
Wzrost	175 cm
Pozycja	napastnik
Kariera seniorska
Lata Klub Wyst. Gole 1994–1995 1. FC Saarbrücken 30 (13) 1995–1996 1. FC Nürnberg 27 (8) 1996–1999 New England Revolution 77 (37) 1997 → Emelec Guayaquil (wyp.) 1999–2002 Everton FC 52 (8) 2003–2004 New England Revolution 20 (4)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole 1992–2002 Stany Zjednoczone 100 (24)
Dorobek medalowy
Puchar Konfederacji brąz Meksyk 1999

Joe-Max Moore (ur. 23 lutego 1971 roku w Tulsie) – amerykański piłkarz występujący na pozycji napastnika.

Kariera klubowa

Joe-Max Moore zawodową karierę rozpoczynał w 1994 roku w niemieckim 1. FC Saarbrücken. W debiutanckim sezonie rozegrał dla niego 30 ligowych spotkań i strzelił trzynaście bramek. Razem z zespołem uplasował się na siódmym miejscu w tabeli drugiej ligi. Przez kłopoty finansowe FC Saarbrücken zostało jednak zdegradowane do trzeciej ligi, przez co latem 1995 roku Moore przeniósł się do 1. FC Nürnberg. W nowym klubie od razu wywalczył sobie miejsce w podstawowej jedenastce. W 27 pojedynkach zdobył osiem goli, jednak nie pomógł drużynie w utrzymaniu się w drugiej lidze.

Po zakończeniu ligowych rozgrywek Moore odszedł do New England Revolution, gdzie stworzył duet napastników z Wenezuelczykiem Giovannim Savarese. Od listopada do grudnia 1997 roku Moore przebywał na wypożyczeniu w ekwadorskim zespole Emelec Guayaquil. Po powrocie do New England Revolution o miejsce w składzie musiał rywalizować z takimi zawodnikami jak Savarese, Mozambijczyk Chiquinho Conde oraz Salwadorczyk Raúl Díaz Arce. Łącznie dla ekipy "Revs" amerykański napastnik zaliczył 77 występów, w których 37 razy wpisał się na listę strzelców.

Dobra forma, jaką prezentował podczas rozgrywek 1999 sprawiła, że podpisał 3,5-letni kontrakt z angielskim Evertonem. W pierwszych pięciu meczach dla "The Toffees" Moore strzelił pięć goli, jednak szybko stracił dobrą skuteczność. Z powodu kontuzji kolana Amerykanin w sezonie 2002/2003 był wyłączony z gry. 12 grudnia 2002 roku doszło do rozwiązania jego kontraktu z Evertonem.

W 2003 roku Moore powrócił do New England Revolution. Przez ciągłe problemy z kolanem nie mógł jednak odzyskać formy, jaką prezentował jeszcze kilka lat wcześniej. Rehabilitacja nie przynosiła żadnych efektów, dlatego też 27 stycznia 2005 roku Moore postanowił zakończyć piłkarską karierę.

Kariera reprezentacyjna

W reprezentacji swojego kraju Moore zadebiutował 3 września 1992 roku w wygranym 2:0 spotkaniu z Kanadą. 5 grudnia 1993 roku podczas zwycięskiego 7:0 meczu z Salwadorem zdobył cztery bramki. W 1994 roku Velibor Milutinović powołał go do 22-osobowej kadry USA na Mistrzostwa Świata. Amerykanie dotarli wówczas do 1/8 finału, w której przegrali 1:0 z późniejszymi triumfatorami mistrzostw - Brazylijczykami. Cztery lata później Moore wystąpił na mundialu we Francji. Amerykanie zajęli ostatnie miejsce w swojej grupie i odpadli z turnieju, a sam Moore wystąpił w dwóch ostatnich pojedynkach.

Ostatnią wielką imprezą w jego karierze były Mistrzostwa Świata 2002. Tym razem Amerykanie zostali wyeliminowani w ćwierćfinale przez Niemców. Przegrany 1:3 mecz rundy grupowej przeciwko Polsce był setnym występem Moore'a w drużynie narodowej. Po mistrzostwach amerykański napastnik zakończył reprezentacyjną karierę. Dla zespołu Stanów Zjednoczonych zdobył łącznie 24 bramki. Więcej trafień na koncie mają tylko Landon Donovan, Eric Wynalda i Brian McBride.

Bibliografia

• Joe-Max Moore w bazie National Football Teams (ang.)
• Profil na stronie rsssf.com (ang.)