Johann Timann
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Wyznanie | |
Johann Timann lub Johannes Amsterdamus Tidemann (ur. przed 1500 w Amsterdamie, zm. 17 lutego 1557 w Nienburgu) – niemiecki duchowny protestancki i działacz reformacyjny.
W 1522 roku Johann Timann przybył do Wittenbergi i następnego roku, wraz z Jakobem Propstem, udał się do Bremy, gdzie za rekomendacją Heinricha von Zütphen został pastorem kościoła św. Marcina. Po wyjeździe Zütphena w listopadzie 1524 roku, Timann i Propst przewodzili reformacji w Bremie i w 1525 roku zostały wprowadzone niemieckie pieśni i Wieczerza Pańska pod obiema postaciami. Na wezwanie księcia Wschodniej Fryzji Enno II w 1529 roku wraz z Johannem Peltem udał się do Emden, by tam przeciwstawić się anabaptystom. Niedługo potem obaj duchowni wrócili do Bremy. Timann prawdopodobnie odegrał decydującą rolę w tworzeniu nowego porządku kościelnego, który, po zaakceptowaniu przez Marcina Lutra i Jana Bugenhagena, został wprowadzony przez radę miejską. Reprezentował Bremę na zjeździe w Hamburgu, na którym podjęto środki przeciwko anabaptystom. Był jednym z sygnatariuszy Artykułów Szmalkaldzkich[1]. Doradzał radzie miejskiej w sprawach kościelnych. Polemizował z poglądami Alberta Hardenberga na temat Wieczerzy Pańskiej i w swoim dziele Farrago sententiarum consentientium dowodził, że nauka Lutra na temat Eucharystii jest zgodna z poglądami wszystkich prawowiernych teologów[2]. Część oskarżeń skierował przeciwko byłemu superintendentowi Fryzji Wschodniej oraz zboru cudzoziemskiemu w Anglii Janowi Łaskiemu, który umieścił swoją odpowiedź w dedykacji do dzieła Forma ac ratio[3][4].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Księgi Wyznaniowe Kościoła Luterańskiego. Bielsko-Biała: Wydawnictwo „Augustana”, 2003, s. 358. ISBN 83-88941-41-0.
- ↑ Carl Bertheau: Hardenberg, Albert Rizaeus. W: New Schaff-Herzog Encyclopedia of Religious Knowledge, t. V. Grand Rapids: Baker Book House, 1953, s. 146.
- ↑ Oskar Bartel, Jan Łaski, Warszawa 1999, s. 196, 215.
- ↑ Jan Łaski, Forma i całkowity porządek kościelnego posługiwania, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe Semper, 2004, s. 46-50.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Carl Bertheau: Timann, Johann. W: New Schaff-Herzog Encyclopedia of Religious Knowledge, t. XI. Grand Rapids: Baker Book House, 1953, s. 441.
- Oskar Bartel, Jan Łaski, Warszawa 1999.