Julia Unszlicht-Bernstein
| Data urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Zawód, zajęcie |
nauczycielka |
| Alma Mater |
Julia Unszlicht-Bernsteinowa (ur. 1868, zm. 15 grudnia 1914 w Warszawie) – nauczycielka, działaczka oświatowa i autorka książek dla dzieci.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodzona w zasymilowanej rodzinie żydowskiej. Należała do słuchaczek Uniwersytetu Latającego w pierwszym okresie jego istnienia[1]. Na Wystawie Pracy Kobiet w 1889 w Warszawie nagrodzona medalem brązowym za zbiór środków7 własnego pomysłu do nauki poglądowej[2] W latach dziewięćdziesiątych współpracowała z „Przeglądem Pedagogicznym" redagowanym przez Jana Władysława Dawida, pisując na jego łamach liczne artykuły na temat wychowania domowego i przedszkolnego. Od 1889 r. prowadziła kursy freblowskie, które kształciły przyszłe wychowawczynie przedszkoli i ochronek. Pracowała jako nauczycielka prywatna w Warszawie. Była znaną działaczką oświatową, specjalizującą się w teorii wychowania przedszkolnego[1]. Współpracownica Stefani Sempołowskiej. Uczestniczyła w pracach Wydziału Czytelń Bezpłatnych, w 1899 aresztowana przez policję. W jej mieszkaniu odbywały się m.in. w 1901 wykłady Uniwersytetu Latającego, na którym wykładała zagadnienia pedagogiczne[1]. W latach 1905–1908 członkini Stowarzyszenia Kursów dla Analfabetów Dorosłych oraz Warszawskiego Żydowskiego Stowarzyszenia Ochrony Kobiet[3]. W latach 1906-1910 współpracowniczka miesięcznika pedagogicznego "Nowe Tory" w Warszawie[4]. Systematycznie przekazywała część swego księgozbioru na rzecz Towarzystwa Biblioteki Publicznej w Warszawie[5]. Przed I wojną światową na łamach czasopism postępowo-demokratycznych prezentowała poglądy antyklerykalne[6].
Niektóre prace[edytuj | edytuj kod]
- Organizacja oświaty powszechnej w Stanach Zjednoczonych Ameryki Północnej w zarysie, Warszawa 1907,
- [wraz ze Stefanią Sempołowską] Pierwszy zbiorek powiastek, opowiadań, wierszyków i ćwiczeń dla dzieci od lat 7 do 9, Warszawa 1907 (siedem wydań)
- [wraz ze Stefanią Sempołowską] Dla przyszłości: czytania dla młodzieży i dla dorosłych. Cz. 3, Człowiek i ludzie, Warszawa-Lwów 1907
- Nowe metody nauki czytania i pisania, Warszawa 1916,
- Przebłyski nowych form wychowawczych: odczyt wygłoszony w Krakowie w Uniwersytecie Ludowym im. Mickiewicza, Warszawa 1906
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Józef Miąso, Tajne nauczanie w Królestwie Polskim w świetle dokumentów władz rosyjskich, "Rozprawy z dziejów oświaty" t. 33, 1990, s. 56, 74,
- ↑ Lista Nagród na Wystawie Pracy Kobiet, "Bluszcz" nr 26 z 15 czerwca 1889, s. 208
- ↑ Michał Fijałkowski. Kim była Rozalia Bernsteinowa? Dom Echa/Echo Lodge
- ↑ Dominika Dworakowska, W kręgu problemów edukacji i dydaktyki polonistycznej na łamach czasopisma "Nowe Tory" (1906-1914). Między tradycją a współczesnością, Łódź 2015, wersja elektroniczna
- ↑ Biblioteka Publiczna w Warszawie w roku 1914, Warszawa 1915, s. 14
- ↑ Stanisław Gajewski, Duchowieństwo w Królestwie Polskim wobec towarzystw rolniczych 1897-1914, "Roczniki Humanistyczne", t. 38, 1990, s. 203