Julita Karkowska
 |
Ten artykuł od 2010-01 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł. |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Zawód, zajęcie |
dziennikarka |
| Alma Mater |
Julita Karkowska, z domu Traczewska (ur. 19 listopada 1949 we Wrocławiu) – polska dziennikarka, publicystka i redaktorka. Wielokrotna mistrzyni i rekordzistka Polski juniorek i seniorek w pływaniu.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Ukończyła polonistykę na Uniwersytecie Wrocławskim. W latach 1976–1982 kierowała Redakcją Sportu i Turystyki w Ośrodku Telewizji Polskiej we Wrocławiu. W 1976 razem z Tomaszem Hopferem prowadziła studio olimpijskie w czasie trwania igrzysk olimpijskich w Montrealu. W telewizji pracowała aż do wprowadzenia stanu wojennego. W styczniu 1982 została aresztowana za zbieranie podpisów pod petycją o odwołanie stanu wojennego, zwolnienie internowanych i podjęcie rozmów między władzami PRL, Kościołem i Solidarnością. W sierpniu 1982 razem z mężem Czesławem Karkowskim wyjechała do Berlina Zachodniego, stamtąd w 1984 do Stanów Zjednoczonych. W latach 1984-2011 pracowała w nowojorskim „Nowym Dzienniku” jako redaktor naczelna Przeglądu Polskiego[1]. Laureatka m.in. Nagrody Fundacji Turzańskich przyznanej za całokształt znakomitych osiągnięć w pracy redaktorskiej[2][3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Pożegnanie. Nowy Dziennik, 2011-06-11. [dostęp 2014-09-20].
- ↑ Nagrody Fundacji Turzańskich rozdane. Rzeczpospolita, 2001-12-08. [dostęp 2014-09-20].
- ↑ Laureaci. Fundacja Władysława i Nelli Turzańskich. [dostęp 2014-09-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-02-05)].