Julius von Haast

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Julius von Haast
sir Johann Franz von Haast
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

1 maja 1824
Bonn

Data i miejsce śmierci

16 sierpnia 1887
Christchurch

Zawód, zajęcie

geolog

Julius von Haast (ur. 1 maja 1824 w Bonn, zm. 16 sierpnia 1887 w Christchurch) – niemiecki geolog.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Haast urodził się w Królestwie Prus. Uczył się w Bonn i w Kolonii, następnie studiował na Uniwersytecie w Bonn, gdzie poświęcił się geologii i mineralogii. W 1858 roku odbył podróż do Nowej Zelandii, by oszacować czy jest możliwe osiedlenie tam niemieckich emigrantów. Wkrótce później poznał Ferdinanda von Hochstettera i współpracował z nim w jego badaniach.

Następnie przyjął ofertę nowozelandzkich prowincji Nelson i Canterbury, które zwróciły się do niego z prośbą o przebadanie geologiczne swoich obszarów. W prowincji Nelson odkrył pokłady złota i węgla. Wykonał także badania występowania na tym terenie moa i innych wymarłych ptaków nielotnych.

Twórca Museum w Christchurch[edytuj | edytuj kod]

Był twórcą Canterbury Museum w Christchurch. Zaczynał w 1861 roku od niewielkich zbiorów w budynkach komunalnych. Kolekcja powiększała się. W 1866 roku w Glenmark znaleziono duży zbiór kości moa w bardzo dobrym stanie, a wśród nich kość wielkiego drapieżnika, którego później nazwano Orłem Haasta, największego orła, jaki kiedykolwiek żył. Został on po raz pierwszy przez niego opisany w 1871 roku. Haast gromadząc zbiory wysłał szkielety do muzeów i kolekcjonerów za granicą w zamian otrzymując okazy do swojej kolekcji muzealnej[1]. W 1868 roku Haast został mianowany dyrektorem muzeum. Ponieważ kolekcja powiększała się Benjamin Mountfort zaprojektował dwukondygnacyjny budynek w stylu neogotyckim, który został otwarty 1 października 1870 roku[2].

Oznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Na University of Canterbury pełnił funkcję profesora geologii. Prace Haasta na temat moa i jego odkryć w Nowej Zelandii były prezentowane na spotkaniach Towarzystw Geologicznego i Zoologicznego w Londynie i przed Królewskim Towarzystwem Geograficznym, które w 1884 roku przyznało mu złoty medal. A w 1867 roku został wybrany jego członkiem. W Europie przyznano mu też honorowy doktorat na wydziale filozoficznym Uniwersytetu w Tybindze w 1862 roku, a w 1886 roku honorowy doktorat nauk technicznych na Uniwersytecie w Cambridge[1].

W 1867 roku został wybrany członkiem Royal Society. W 1875 roku otrzymał dziedziczny tytuł szlachecki od cesarza austriackiego, który pozwalał mu używać formy von Haast. W 1886 roku otrzymał tytuł szlachecki od królowej brytyjskiej.

Zmarł wkrótce po powrocie do Christchurch w 1887 roku i został pochowany na cmentarzu kościoła Holy Trinity w Christchurch.

Upamiętnienie[edytuj | edytuj kod]

Haast nazwał na cześć Franciszka Józefa lodowiec w Nowej Zelandii, natomiast na cześć Haasta zostało nazwane kilka miejsc w Nowej Zelandii (Przełęcz Haasta, Haast River, miasto Haast). Haast był także pierwszym badaczem kości wymarłego gatunku orła, nazwanego później orłem Haasta[3].

Był mężem Mary Dobson, miał czterech synów i córkę.

Publikacje[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Julius von Haast online Dostęp 9.12.2017
  2. Johann Franz Julius von Haast, 1822 – 1887 online Dostęp 9.12.2017
  3. Rediscovering Julius von Haast, Pioneer of Glaciology online Dostęp 5.12.2017

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]