Przejdź do zawartości

Józef Weyssenhoff (publicysta)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Józef Weyssenhoff
Ilustracja
Herb
Łabędź
Data i miejsce urodzenia

19 listopada 1760
Andżelmujża

Data i miejsce śmierci

30 grudnia 1798
Piza

Józef Weyssenhoff herbu Łabędź (ur. 19 listopada 1760 w Andżelmujży, zm. 30 grudnia 1798 w Pizie[1]) – szambelan Stanisława Augusta Poniatowskiego, publicysta, prawnik, poseł inflancki, poseł z Inflant na Sejm Czteroletni w 1788 roku[2], kapitan wojsk litewskich, wolnomularz[3].

Jeden z reprezentantów (obok Teodora Ostrowskiego, Sebastiana Czochrona, Józefa Szymanowskiego i Tomasza Kuźmirskiego) myśli humanitarnej w polskim prawie epoki stanisławowskiej.

We wrześniu 1789 roku wszedł w skład Deputacji do Formy Rządu, powołanej przez Sejm Czteroletni dla określenia ustroju Rzeczypospolitej[4].

Działacz Stronnictwa Patriotycznego. 2 maja 1791 roku podpisał asekurację, w której zobowiązał się do popierania projektu Ustawy Rządowej[5]. Współzałożyciel Zgromadzenia Przyjaciół Ustawy Rządowej 3 maja (Zgromadzenia Przyjaciół Konstytucyi Rządowej). W latach 1791–1792 współredaktor "Gazety Narodowej i Obcej". Występuje jako sygnatariusz Konfederacji Generalnej Sejmu Wielkiego i Zaręczenia Wzajemnego Obojga Narodów.

Po wojnie polsko-rosyjskiej 1792 r. wyemigrował do Saksonii. Uczestnik sprzysiężenia powstańczego 1793-94.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. dane biograficzne na stronie Sejmu Wielkiego
  2. Kalendarzyk narodowy y obcy na rok ... 1792. ..., Warszawa 1791, s. 334.
  3. Ludwik Hass, Sekta farmazonii warszawskiej, Warszawa 1980, s. 240.
  4. Volumina Legum, t. IX, Kraków 1889, s. 107-108.
  5. Bronisław Dembiński, W przededniu 3-maja 1791 roku, w: Tygodnik Ilustrowany, nr 1 13 stycznia 1906 roku, s. 11.